Tag Archives: tuin

dieren, divers, eten, Frankrijk, werk

Hitte en andere dingetjes

1 Comment

Some flowers for the old neighbour
Boeketje voor d’oude buurman

De temperatuur is helemaal dolgedraaid, we zitten al een aantal dagen in 32+° met een warme bloedhete bries.
Volgens la météo zitten de buren in de Allier midden in een canicule, maar wij in de Creuse niet, terwijl we precies dezelfde hitte te verduren hebben.
Dat heb je met die algoritmes, die individueel op een departement worden losgelaten. Ik zou dit weer bij ons toch een hittegolf willen noemen. Of vague de chaleur, dat mag van mij ook.

The Russians are coming III
De tomaat Russe heeft geen haast

Dat schreef ik een week geleden. Ondertussen is de temperatuur 20 graden gezakt naar 17º en ‘s nachts zelf 11º of 10º, ook weer niet goed natuurlijk, want hoe worden nu ooit de resterende tomaten rijp?
Ik had in maart een zak aarde bij zo’n bricodinges gekocht, terwijl ik normaal de aarde gebruik die onder de kastanjebomen hier verderop te vinden is. Dat is fantastische bladaarde, vermengd met mest van koeien die daar schaduw zoeken, jammer dat je dan meteen een onkruidenkwekerij in je bloempotten begint.
Die gekochte aarde was verschrikkelijk: niets kwam op en als dan per ongeluk een kiempje zijn snuit liet zien, bleef het wekenlang in dezelfde houding en grootte. Wat ze daar voor een gif in hebben gestrooid, Joost mag het weten.
Veel te laat ben ik naar de echte aarde uitgeweken en daardoor lag de tuin zwaar achter op schema.

Tuin voor en na
Voor en na. Klik: voor grotere foto’s in flickr

De linkerfoto hierboven is van 22 mei en gebeurt bijna niets! We zien aardappels opkomen en een stervende lupine, die zo door luizen was aangevallen, dat hij uiteindelijk de geest heeft gegeven. De foto rechts is gemaakt op 20 augustus.
Van de zonnebloemen die ik eerst direct in de koude grond had gezaaid is er geen éen opgekomen: muizen denk ik.
De reserveportie zat in potjes met die enge aarde en de plantjes begonnen pas te groeien 6 weken nadat ik ze had verplant. En hoe! Ze zijn door de 3-meterbarriere geschoten met in verhouding kleine lullige bloempjes. On n’est jamais contente.

Pole beans, sunflowers and more
De rode zinnia’s zijn 1,5m, zie het verschil in hoogte beter in flickr (klik!)

Aardappels zijn enorm dit jaar. Ik heb ongeveer 15 kg uit de grond gehaald. Daar kunnen we voorlopig mee vooruit.
Ik eet ze op alle mogelijke manieren, maar het heerlijkst is de paté de pommes de terre of patates, zoals ze hier zeggen: in feuilletédeeg (of pâte brisée) dunne schijfjes geschilde aardappel doen, met veel room, zout en peper, naar smaak gefruite sjalot op de bodem (doen wij), deksel erop van hetzelfde deeg en 50 minuten in de oven op 220º. Je kunt na het eten van een punt geen pap meer zeggen, wat de bedoeling is. Stevige boerenkost.

Fresh potatoes

De zakelijke kant van de scheiding is bijna afgerond: zaterdag ging ik even naar de notaris om de onroerendgoed-zaken te regelen en dat was in 5 minuten gepiept. Ik moet allerlei papieren verzamelen, aktes, bewijzen etc, hij heeft alle papieren van het huis in zijn dossier en dan is het kwestie van schuiven met geld en tekenen. Vijf minuten is veel te snel voor hem, dus we kletsten nog twintig minuten door over onze knappe kinderen, die elkaar kennen van de manege in Saint Sébastien.
Ook wel eens fijn om het eens niet over het weer of over depressies wegens stokoud te hebben.

Molly en haar toekomstig kroost
“Molly” en haar toekomstig kroost

En over 16 dagen kunnen we kuikens verwachten. Ik heb in het kader van inteeltvermijding eieren van vriendin P geruild met de mijne, maar ja, haar kippen komen voor een deel uit mijn stal, dus veel zal het niet helpen. Als ze een beetje raar zijn, kunnen we ze altijd nog opeten. Ook als ze normaal zijn, n’ayez crainte, zoals een van mijn klantjes altijd zegt.

De laatste drie weken van oktober heb ik vakantie: dan wordt de 2cv eindelijk gerepareerd, hout gehakt en ander achterstallig onderhoud gefikst. Dat hoop ik. Moeten er geen catastrofes plaatsgrijpen. Ik heb het over Trump, die mij een beetje te trigger happy is met zijn kernbomknop.

(Hoe ik eindelijk die vakantie heb kunnen krijgen, vertel ik de volgende keer. Waarom makkelijk, als het ook moeilijk kan dat staat geborduurd op onze bedrijfskleding. Tjongjonge.
Ik ben minder moe en ik had zo’n vertederend 90+klantje zondag, dat ik de rest van de dag een brede glimlach op mijn snuit had.)

dieren, familie, Frankrijk, mopper

Voorjaarsdingen

6 Comments

Montbéliarde and her calfMoedertje en kind

Ze zijn er weer, hoor, kuikens, aardbeien, kalfjes, paddenstoelen. Die heb ik wel nodig, want de moed zit als een ouwe sok onderin de schoenen.

Bij de buren in het aanpalende dorp hebben ze een nieuwe Marguérite, die op een goede dag een piepklein kalf bleek te hebben geworpen.
Het groeit als kool, zoals hier op de foto te zien en ze is deze keer toevallig in de wei bij haar moeder, maar is meestal de hort op en hangt dan met de witte Charolaiskleuters in de wei aan de overkant of de Limousins ernaast.

Lettuce BataviaElke dag sla eten toen de ouste dochter er was

Ik werk zoals jullie weten de maandag niet meer in loondienst (ik teken en schrijf dan) en dat blijkt in het salaris niets uit te maken: precies even veel (of weinig, more like) dwz 800,- en dan moet de benzine er nog af. Toen ik mijn rooster de vorige keer kreeg, zag ik dat ik toch weer op de maandag moest.

De derde mail met bezwaar gaf eindelijk een reactie: ja, dat is een feestdag, dus heb je dienst.
Pardon?
Ik heb al nooit een tweede kerst-, paas- of pinksterdag door die maandag, zoals mijn collega’s altijd wel en nu werd ik op mijn eigen dag gedwongen te werken, zonder dat daar enige compensatie tegenover stond.
Argument van de andere kant: dat geldt voor iedereen.
Wees er maar trots op, dacht ik, maar zei: schande!
Ik zei kortaf dat ik niet kon, omdat al mijn maandagen al bezet waren, voor het hele jaar en voor de rest van mijn leven, feestdag of niet. Wat ook zo is, verdomme.

Plants bought at the Aldi 2016Resultaat van een doos met 20 plantjes voor 5€ van de Aldi

En volgens het systeem van de onderdrukking van de arbeider in deze socialistische heilstaat werd ik gestraft – je mag maar een beperkt aantal keer weigeren is het idee – en kreeg ik een willekeurige betaalde vrije dag, die van mijn vakantiedagen af ging.
Kwam dat even goed uit, want de oudste dochter kwam een paar weken langs en ik had geen recht op vakantie tot juni, omdat ik al mijn dagen in december had opgemaakt.
Als je het nog begrijpt mag je het zeggen, maar ik ben de draad volledig kwijt.

Het begint me bovendien aardig de keel uit te hangen, dat onduidelijke systeem, dat schandalig lage salaris voor liefdewerk, waar iedereen hier verder te beroerd voor is.

En omdat er hier verder geen ander werk is, zelfs niet in het toerisme, waar ik de burgemeester nog voorstellen voor heb gedaan, die in een zwart gat van slaafse “C’est comme ça”-lamlendigheid verdwenen (als ik die uitdrukking nog één keer hoor, ga ik gillen), ben ik gedwongen die shit te slikken en ongemotiveerd naar mijn werk gaan.

Gelukkig biedt dat wel genoeg stof voor de verhalen die ik wekelijks noteer en nog niet publiek kan maken. En die gaan niet alleen over mijn werk. Ik verkneukel me elke dag, neen, ik zeg niks, mijn lippen zijn verzegeld.
Oh, die mooie dag dat ik alles eruit ga gooien!

GirollesDe eerste

Toch ben ik elke ochtend de gelukkigste mens op aarde als ik met de honden door een nimmer vervelend landschap loop met flarden mist en de keet van de vogels, de zon die opkomt en de paddenstoelen die vorige week woensdag daar ineens waren.
Behalve dan misschien op die idioot van een nachtegaal na, die om 23:00 uur naast mijn slaapkamerraam begint en nog bezig is als ik naar mijn werk vertrek. Wat denkt dat beest te bereiken?

Als dan de oudste dochter er is, met wie ik praat, lach, huil en filmpjes kijk zoals Montalbano en The Durrells, naar wiens (van Gerald) manier van leven ik altijd heb verlangd nadat ik het boek op mijn twaalfde had gelezen, dan denk ik, verdomd, ik leid zo’n leven.
Met de dieren dus en de tuin. En de buren.

Ewe with lambMirabelle en dochter Pippa

En ontmoetingen zoals laatst met de lezers J. en H. van dit blog die ongeveer 8 à 10 km verderop een fantastische plek hebben, waar de oudste dochter en ik zo ontzettend hartelijk werden ontvangen, met honden, taart en thee en schaapjes.

Ik wil wel vaker schrijven, als de tuin me daar niet van zou afhouden of de komende exposities. Ik schiet maar niet op, met niks. Ik beloof het, elke maandag een stukje.

dieren, Frankrijk, kunst

Jaarlijkse expositie en andere loopvogels

2 Comments

Flowering apple treeDe appel Schone Deerne (Bellefille) van de tweeling staat in volle bloei

De kleine perenboom die ik al minstens 20 jaar heb en die meeverhuisd is vanuit de volkstuin, bloeit niet meer sinds buurvrouw P, toen ze twee jaar geleden voor de kippen zorgde, hun mest aan de voet van dit boompje dumpte.

Dat kon ze niet weten en ik wist dat ook niet tot ik het toevallig in de auto op Radio Bleu Creuse hoorde tijdens het moestuinvragenuurtje: waarom bloeit mijn peer niet meer? Omdat hij teveel stikstof heeft gekregen. Niet mesten met kippenpoep dus. Ik bemest fruitbomen eigenlijk helemaal niet.

Alle andere fruitbomen lijken dit jaar overdadiger dan ooit te bloeien. Misschien om de mislukte oogst van vorig jaar goed te maken. Fingers crossed, want de fabrieksappels die ik vorige week op de markt kocht, zijn feitelijk niet te vreten door het ontbreken van enige smaak. Zelfs bakken verandert daar niets aan.

Apéro during the vernissage
Tijdens opening, dame links houdt net haar hoofd voor de rode stip, rechts pottenbakster Cathérine

Vorig weekend had ik geen tijd om te schrijven vanwege de deadline van de jaarlijkse expositie in de feestzaal van onze gemeente, waar ik per se aan wilde meedoen, omdat me anders de moed helemaal onderin de laarzen gezonken zou zijn.
Ik ben nog steeds dood- en doodmoe en kon daardoor het vermaledijde recept van de vitamine D nergens meer vinden: ik vergeet alles en raak voortdurend spullen kwijt, zoals ik al eerder meldde.

Na werkelijk alle papieren van de administratie zonder resultaat ondersteboven te hebben gehaald vond ik het tenslotte verkreukeld onderin mijn tas, logisch, en smeekte de lieve vrouw van de apotheek in Bussière (de soepele apotheek) me de hoeveelheid voor het hele jaar te geven, omdat ik gegarandeerd dat papiertje definitief kwijt ging raken. Ze deed het toen ze mijn wanhoop zag, anders dan die tuthola in Dun, godzijdank.

En na een extra middag slaap door een annulering wist ik er twee kleine tekeningetjes uit te persen waar ik in ieder geval tevreden over was.
En jawel, gisteren bleek tijdens vernissage de linker al meteen verkocht, sterker nog, ik ben de enige die gister iets heeft verkocht.

Ik holde snel weer naar huis om dat juichend aan buurman P te vertellen, die volgens verwachting reageerde met: “Ik zei het je toch! Ik zei het je toch!” me ondertussen in mijn ribben porrend van blijdschap.
Kijk, daar doen we het voor.

Garden is closed for public
Verboden toegang voor kippen en andere belangstellenden

Naast werk, dieren, tekenen, de deux chevaux, huisonderhoud en dat stompzinnige huishouden (ik denk er serieus over een collega in te huren) wacht de tuin op me.

De omheining is een feit. Ja, nee, niet helemaal, ik heb de moestuin omheind en ben nu bezig ook de actieradius van de loopvogels te beperken.

StrawberriesSla in de achtergrond toch maar onder een net

Door een paar denkfouten in de constructie bleken er toch af en toe kippen binnen het hek te scharrelen, waarvan ik me afvroeg hoe ze dat nou voor mekaar hadden gekregen tot ik begreep dat ze omliepen door de weilanden en dan via de tuinmuur over het hekwerk fladderden.
Die sluiproute wordt vandaag afgesloten. Als ze me niet weer te slim af zijn, natuurlijk. Het is een sport.

Gisteren had gans Ryan Gosling zich de moestuin in weten te manoeuvreren, iets wat ik onmogelijk achtte, tot ik zag waar hij onder het hek was doorgekropen.
Nu zijn ze niet al te handig, dus toen ik hem naar buiten wilde drijven, probeerde hij op dezelfde plek dwars door het gaas te lopen met als motto “waar een wil is, is een weg” en had zijn kop er alvast doorheen gestoken, waardoor ik hem met gemak kon grijpen. Erg slim zijn ze ook niet.

Hij hing als een verslagen dweil in mijn armen, terwijl zijn vriend Ross aan de andere kant hysterisch riep dat hij eraan kwam om hem te bevrijden.
Wat een stelletje aanstellers, die twee. Je heb er niks an. Eieren leggen ho, maar.

Oh ja, dat doet me eraan denken, een van de meer merkwaardige leden van het feestcomité probeerde me gisteren alweer uit te leggen dat alleen vrouwtjes eieren leggen. Ik speelde de onnozele stadshals, tot grote hilariteit van de rest van de aanwezigen.
Altijd maar de lachers op je hand willen hebben, dat is af en toe ook wel vermoeiend.

dieren, divers, filmpjes, Frankrijk, moestuin

Artist’s impression

The kitchen garden
Lekkere bende in de tuin, het lijkt wel een instagrammetje

Afdeling nutteloze kletskoek.
De tuin is na de week regen van een maand geleden plotseling in volle bloei. De eerste kraanvogels zijn al gesignaleerd en ik maak non-stop appelmoes, meloenjam en tomatensaus. Het is herfst, er zijn geen c?®pes of girolles. Kastanjes zijn van mini-formaat.

De eerste hanen van het jaar moeten er een dezer dagen ook aan geloven. En waar de kippen nu hun eieren verstoppen, geen idee. Ik ga ze zo volgen, als ze er tenminste instinken. Dat is namelijk een kwestie van heel goed opletten geblazen, want als je 1 seconde bent afgeleid, zijn ze onzichtbaar weggesneakt.
E?©n kwartel is aan het broeden op de eieren, die ik van buurvrouw heb gekregen, omdat ik alle mannetjes om zeep had geholpen en dat domme dier eerst op onbevruchte eieren zat. Niet vergeten de mazen van het hok te verkleinen.

Ik ben ook druk bezig mijn teksten te schrijven, die echt nooit hier op dit weblog gaan verschijnen om redenen van privacy, zoals ik al eerder zei. Als ze verschijnen, doe ik er een slot op. Ik roep het wel om als het zover is.

Kijk ondertussen maar naar deze veel te lange en onbewerkte wandeling door de tuin:

Cat in garden in autumn from elz on Vimeo.

dieren, Frankrijk

Franse tuin

Mother chicken and chicks
Toen was geluk heel gewoon

– Zoiets heb ik van mijn leven nog niet meegemaakt! riep vriendin P toen ze kwam aanhollen met een kuiken en een fles mercurochroom. De moederkip had een van de kleintjes zo voortdurend zitten pikken tot hij bloedde, het arme beest.
– Die kip is gek, ik ga hem verdomme slachten, riep ze, maar zette het kuiken na onze medische behandeling die avond weer onder de moeder vanwege de warmte. ‘s Nachts slapen ze en gebeurt er niets. Overdag begint de ellende weer.

Watching Spain - The Netherlands with the chick
Kuiken opwarmen en voetbal kijken, gedownload van de BBC

De baby bleek de volgende dag zo bang geworden dat hij niet meer meeging naar buiten, maar zich verschool in het nachthok. Daarom bood ik aan hem in onze priv?¬©kliniek op te nemen en dat gaat gelukkig goed. Hij krijgt ‘s nachts een kruik en loopt overdag in zijn eentje in de kippenren, want ?‚Ćlle kippen willen hem nu in zijn nek pikken.
Daar kunnen ze niets aan doen. Als ze een gek vlekje of dingetje zien, m??eten ze erin pikken.

Het kuiken denkt nu dat ik zijn moeder ben en loopt me achterna, als ik hem los laat lopen en smeekt me of ik hem wil optillen, wat ik doe, want hij wil warmte. Hij stapt op mijn hand en valt bijna onmiddellijk in slaap. Wel even uitkijken dat de dorpskatten (moeder en zoon) niet in de buurt zijn. Moeder is alweer hoogzwanger en heeft zich op de zolder van de grange gevestigd, die ze bereikt via een steile ladder. Kind, kijk toch uit in jouw toestand.

The garden
Een zitje met een nieuwe tafelkleed van de ALDI

Ondertussen heeft S. (die hier alweer 1,5 week is) zich enorm nuttig gemaakt door onze tuin te veranderen in een Franse tuin en dan niet in Versailles, hoewel my home my castle is natuurlijk, maar in een tuin met een HEK. Het pampagras ontbreekt nog. Piquets rustiques en ch?¢taignier gekregen van buurman JP.
Dat komt, honden en kippen is voor de kippen niet zo’n geweldige combinatie en dan hebben we het vooral over Bess, die gisteren bij de feestelijke ingebruikneming, toen het toompje langsliep, in de aanval ging zonder in de gaten te hebben dat er een hek tussen zat: KADAF! en een ruitpatroon op het gezicht. Dat zal je leren.

In the french country
Bleu is blij

Bleu is sinds een tijdje zo gehoorzaam dat we nog zelden de riem gebruiken. Hij kijkt verlangend naar de katten en kippen en houdt zich koest. Ik weet niet of hij zich ook zo koest houdt als ik er niet bij ben. Dat gaan we maar niet proberen.

Eggs in the incubator
Onderwerp voor de volgende keer

En hoe is dat zo plotseling gekomen, dat Bleu zo braaf is? Daarover gaat het de volgende keer, net als over de start van mijn kippenfokkerij. Wat? Kippenfokkerij? Jaja.

Wounded chicks
Met z’n twee?¬¥n in het nachtverblijf

(Ondertussen heeft het kuiken gezelschap gekregen van een broertje met hetzelfde lot. Gelukkig voor nummertje 1, dan is hij niet meer alleen, alleen vrees ik nu, dat het dreigement van P doorgang gaat vinden)