Tag Archives: voedsel

Landbouwperikelen

Bluebells in the chicken paradise
Wilde hyacinten in het kippenparadijs bij de buren

Kijk, dat (plaatje boven) krijg je als je geen Round-up of andere ellende gebruikt. Ik citeer de eerste zin bij het eerste zoekresultaat van Google: “RoundUp zorgt ervoor dat u geen onkruid meer heeft“.
Maar wij willen w?®l onkruid, dat is het hem nou juist en bovendien is het niet waar, nooit geen onkruid meer. De zoon van buurman bespuit elk jaar de randjes van de border met die zooi ondanks mijn verzoek dat te laten, omdat ik die enkele paardenbloem wel met de bekende gardenawortelonkruidsteker eruit steek. Het was dit jaar al gebeurd, voordat ik kon ingrijpen en nu hebben we weer een randje gras, een randje beetje kaal en de strook met (toekomstige) bloemen tegen het huis. Ik hou er niet van, het ziet er stom uit en bovendien groeien er toch weer plantjes, die zich van de macht van Monsanto niks aantrekken.
Zo’n stukje woodland in het bos van de Schotten bestaat niet in die wereld.

Tomatoe and pumkin nursery
Illegale kwekerij?

Ik ben me alweer aan het opwinden over een paar zaken die me zo krankzinnig voorkomen, dat ik bijna niet kan geloven dat het serieus is. Lees dit verhaal maar eens over de toekomst van de biodiversiteit. Het komt erop neer dat landbouwers en particulieren verplicht worden alleen maar officieel erkend zaaigoed te gebruiken, als de Europese Commissie doorgaat met deze plannen. Zaadjes bewaren, ruilen of uitdelen (of door je vriendinnen per ouderwetse post uit Groningen laten opsturen) mag dus niet meer (of is illegaal in de termen van de VVD/PvdA en daar kan je bij een heterdaadje een boete voor krijgen van 367,93 euro). Kun je dat ?¬?berhaupt verbieden, is de vraag.
– Leg mij eens uit wat ze daar in godsnaam mee willen bewerkstelligen, riep ik retorisch in mijn wanhoop uit tegen buurman P., die ironisch lachte en het gebaar van zakkenvullen maakte. Altijd hetzelfde.
Het kan niet anders dan dat er in de club van beslissers mensen zitten, die er belang bij hebben, of die misschien niet tegen die agressieve lobby opgewassen zijn, in elk geval gespeend zijn van enig gezond verstand en slechts de korte termijn voor ogen hebben.

Batavia red
Verboden deze sla, want uit eigen zaad gekweekt

Datzelfde geldt voor de producenten van de insecticiden met het middel neonicotinoide, die per 1 december voorlopig verboden zijn en waarvan dezelfde buurman zegt dat dat allemaal mooi bedacht is, maar dat er genoeg mensen zijn die hun voorraad eerst opmaken voordat ze op een ander bestrijdingsmiddel overgaan. Maar dat is dan toch verboden? Je kunt zoveel verbieden, dacht buurman.
Hij krijgt als gepensioneerd landbouwer elke week het blad La Terre en wat had hij daar gelezen, hahaha, hij schudde zijn hoofd bij zoveel domheid:
In de Indre, waar zijn zoon woont, heb je van die enorme oppervlakten met graan, geen heg meer te bekennen, maar dit even terzijde. Nu was het verboden om met een vliegtuigje de boel te vergiftigen, omdat dat misschien ook direct de volksgezondheid niet ten goede komt, maar ook natuurlijk een bedreiging vormt voor de bijen door de grove hoeveelheid en actieradius.
Nu hadden ze iets bedacht om daar onderuit te komen, de landbouwers mochten toch met een vliegtuigje bestrijdingsmiddel verspreiden, maar dan kregen de bijenhouders 48 uur van tevoren eerst de gelegenheid hun bijenvolkjes binnen te roepen.
Buurman vond dit zo belachelijk, dat hij zich zat te verkneukelen en voordeed hoe je de bijtjes hun korf in lokt, zo ongeveer als ik de kippen roep.
– En dan die wilde bijen en hommels, die krijgen dan zeker een aangetekend schrijven van de prefectuur? riep hij.

En zo blijven we ons druk maken over de graaiers en misdadigers, die meedogenloos over de rug van de wereld bezig zijn met macht en geld. Het is een ziekte, zullen we maar zeggen, een verslaving, die mensen zouden geholpen moeten worden. Ja, ik ben een kind van mijn moeder.

Anti-chicken veg garden
Anti-kip-installaties nemen toe

De natuur schiet dit jaar niet op en dat is niet zo erg, want dat maakt de kans op mislukte oogst door bevriezing steeds kleiner. Alleen die regen, die regen, gek worden we ervan! De lokale appelbomen die ik hier heb, beginnen nu pas met uitlopen, terwijl de Belle de Boskoop bij de buren er al in volle glorie bijstaat, heel mooi, witte bloemen met een rode blos. Die plaatselijke bomen produceren altijd wat evenwichtiger dan die buitenlandse, precies om de reden dat ze iets later op gang komen. Maar als er geen bijen of hommels meer zijn, dan maakt het geen bal uit hoe laat ze bloeien. Dan zien we nooit meer een appel of pruim als een ei zo groot hangen. Sombermans, sombermans.

Old apple tree
Stokoude appelboom van een onbekend merk

Dieren op de boerderij

France, the rooster/leader of the pack
De Markies van Feyt

Voordat ik vrijdagochtend naar de Haute-Vienne reed, belde ik Radio Creuse en zo beschaafd en hartelijk ze hier in dit land live zijn, zo weerzinwekkend grof en arrogant kunnen ze zich aan de telefoon (of op de snelweg) presenteren, zoals die radiomuts. Verder zeg ik er niks over, anders word ik weer kwaad.

Op de oude boerderij van de familie Feyt waren ze aan het schuiven met kippen, de nieuwe, net gearriveerde kuikens moesten in een binnenruimte, en de vorige bewoners, iets oudere kipjes, mochten naar buiten. Voor de kuikens was het ‘s nachts nog te koud, legden ze uit, maar de hele zomer liepen alle kippen vrij buiten. De gebouwen lagen op een idyllische heuvel met uitzicht.

Three little pigletsDrie kleine biggetjes

De varkentjes zaten gesorteerd op leeftijd in verschillende ruimtes, met stro en genoeg ruimte om te kunnen hollen en spelen, wat ze dan ook deden, toen ze eenmaal aan me gewend waren en ik niet interessant bleek. Eerst snuffelden ze aan mijn schoenen, lieten hun kopjes door me krabben en bleven me nog een tijdje hoopvol aankijken met hun lieve toetjes. Foto’s maken viel niet mee in het halfduister en stilzitten, ho maar.

Happy little pigletsWat doet ze, wat doet ze

Ik sprak een tijdje bij de varkens met Nelly, over de interessante niche waarmee ze met hard werken een mooi inkomen weten te vergaren, deze kleinschalige producenten van kwaliteitsvlees, waarbij de dieren een aangenaam en natuurlijk leven leiden met zo min mogelijk stress. Dat vergroot de kwaliteit, gelukkige dieren, vond ze en ik kon beamen dat hun waar uitmuntend was en niet te vergelijken met industrieel geproduceerde spullen, die wel goedkoper zijn, maar naar niks smaken.
Vroeger bestond er niks anders dan deze traditionele manier, maar nu besteedden de mensen hun geld aan elektronica in de vorm van computers, internet en mobiele telefoons, dacht Nelly, weet je hoeveel dat elke maand allemaal kost. Ja, het was een kwestie van prioriteiten, dat dacht ik ook.

A pack of guinea fowlsHysterische loopvogels

Er liepen behalve heel veel kippen ook eenden, hysterisch hollende parelhoentjes – het is dat ze lekker zijn, maar als gezelschapsdier is er geen klap aan – en een aantal koeien en konijnen. Verderop hadden ze schapen met lammetjes, zei Henri, die me tenslotte de haan wees, de trots van de boerderij en die ik net zolang achtervolgde tot ik ook zijn stevige voeten in beeld had, want hij bleef zich maar ophouden in het hoge gras. Wel een beetje een uitslover, die haan.

France, Haute-Vienne
Uitzicht achter

Ik reed tevreden terug, alweer blij met die aardige mensen, die me verzekerden dat ik altijd langs mocht komen. Thuis heb ik mezelf en al mijn kleren meteen in de tobbe gestopt vanwege een merkwaardig luchtje, dat niet weg te krijgen was. Varkentjes.

Later vandaag: De Vernissage! Ik heb me weer bijzonder vermaakt.

Ochtendstond, goud in de mond

Ochtendstond, goud in de mond
Ochtendstond, goud in de mond

Ik twitterde net: Het wordt vandaag 20¬?C, zegt de meteo en die gaat zo te zien gelijk krijgen.
Iedereen slaapt nog, maar ik moet wel opstaan, want zo komt de bakker.
De kaasboer op de markt, aka De Likker, omdat hij elke keer zijn vingers belikt voordat hij een papiertje pakt, had de kaas uit Bienvenue ches les Ch’tis voor slechts 3 euro in de aanbieding. Op het mededelingenbord stond geschreven: INCROYABLE!

Maroilles
Maroilles

Die kaas kregen we bij het druivenplukken bij het ontbijt ‘s ochtends op brood, naast het kampvuur en de grote ketels warme koffie met melk. Het staat dan ook op het pakje, dus is het waar: le Fromage des Vendanges. Enorme oppervlaktes kaas.
Ik verbeeld me nu dat het toen altijd zulk weer als vandaag was, maar dat is onzin: er waren dagen dat het maar niet ophield met regenen.

Die tuin, die tuin

Een echte krop sla
Een echte krop sla

Dit is Winter Density, van Ton Vreeken, die hem weer heeft van Johnsons, een sla die tegen vorst kan. Die is voorlopig nog niet te verwachten, maar ik ga een paar kropjes laten doorschieten voor de zaadjes.
Niemand koopt of kocht hier ooit bloem- of groentezaad, of pootaardappelen, vertelde Lucienne, toen ik opschepte over mijn methode van aardappelpoten (een schilletje met een oog) of tomaten zaaien (een lekkere tomaat van de pitjes ontdoen). Iedereen laat een paar planten staan voor de zaden.
Ze had dit jaar jammer genoeg wel moeten kopen en ze was door het ziekenhuisverblijf ook al laat met sla geweest. Het komt goed uit dat ik bij elk bezoek een aantal kroppen meeneem. Tegen de hoeveelheden hier valt niet op te eten. En dan ben ik natuurlijk zo slim geweest nog meer te zaaien, ik lijk wel gek. Vorstbestendige sla, ja, ja, regeren is vooruitzien. Allemachtig. En ik heb niet eens de oorlog meegemaakt.
(Radijs. En meer peterselie. Vandaag extra bieten.)

Boerentuin
Boerentuin

Ik heb bijna de neiging geen enkele foto te laten zien, opdat de familie paf staat als ze hier volgende week aankomen. Maar ik ben zo trots op op het resultaat van niet eens zo verschrikkelijk veel arbeid, dat ik het graag laat zien. Ik heb dan ook nog nooit een echte serieuze moestuin gehad.

Ananasknol uit de Praxis
Ananasknol uit de Praxis

Deze beschouw ik ook niet als serieus, als ik kijk naar die van Paulette&co, die tientallen meters aardappel, aardbeien, tomaten, sla, prei, peterselie, uien, wortels en verzin maar een basic groente, heeft staan. Om niet te spreken over alle andere zaken die op het menu terechtkomen: konijn, kip, koe, eieren, varken, wild, paddestoelen, walnoten, slakken, paardesla, hazelnoten, wilde kersen, kastanjes, enzovoorts.
Wilde kersen? Ja, daarvan maak je een hele lekker clafoutis, zei ze. Ik kom om in de wilde kersen, bof ik even. Ik kan er alleen niet bij, dat is nu weer jammer.

De merels na 1 week
Zijn dit dezelfde van een week geleden? Ja.

Morgen meer over de merels (zijn ze de deur al uit?), venkel, zonnebloemen, internetaankopen, maaien, stress met de 2cv en de Tour kijken bij de buren. En boeken. Ik lees lekker door.

Foto’s ook via twitter online gezet.

Gras en groente

Bij de dokter

Vlak voordat ik naar Ch?¢teauroux ging, had ik de banden door Valdi laten bekijken en terecht, want de ene voorband liep steeds heel langzaam leeg. We maakten een afspraak voor de zaterdag, waarop ik bijna nog te laat kwam, omdat de klok aan hetzelfde euvel leed als de band: die was ongemerkt steeds langzamer gaan lopen: batterijtje bijna op.
Bij Valdipneus hangt altijd volk in de vorm van gemotoriseerde mannen. E?¬©n hele dikke met een lief toetje en een bouwvakkersd?¬©collet?¬©, dat ook zonder dat hij bukte ruim te bekijken was, was z’n achterlicht aan het repareren. Valdi haalde het wiel al telefonerend, handen schuddend, wasstation reparerend, van de eend af, terwijl hij ook nog doorkletste met de omstanders. Zijn wasstation is 50 meter verderop, daar reed hij tussendoor met de auto naartoe. Niemand loopt hier en fietsen is een hobby.
Het wiel werd in z’n geheel in de grote waterbak gegooid en de conclusie: profiel was nog ok, band was poreus. Dat werd dus een binnenband ?‚Ć 14 euro. Een hele opluchting, want als ik een nieuwe band moet, moet ik er twee. Bij het afrekenen verzuchtte hij: je deviens fou. Dat leek me ook.

Radijs
De radijs kan alweer geconsumeerd

Ik ging om twee redenen naar de Grote Stad, voor de aanschaf van de oude grasmaaier van de buren, die daar wonen, maar hier de helft van de tijd in het huis van zijn grootmoeder zitten, en ik moest een nieuwe tuinslang met hulpstuk, want de alleroudste was zo’n knakmodel. Weg ermee.
De route nationale leidde me regelrecht naar de bestemming. Je merkt onmiddellijk wanneer je de Indre binnenrijdt, de wegen zijn beter onderhouden en het land is veel platter. Mooi dat we daar niet zitten.
Het was reuzegezellig, ik at natuurlijk mee en dankzij die handige queue van de eend paste de maaier makkelijk in de auto. Ik dacht er ‘s ochtends bij het vertrek nog net op tijd aan de achterbank eruit te smijten.

Tuinmelde
Tuinmelde moet er binnenkort ook aan geloven

De zon moet wel even hebben geschenen, voordat ik de tondeuze ga proberen. We werden vanochtend wakker met een vette mist, waardoor het gras nog natter is dan gewoonlijk. Dan maar wat in de tuin rommelen. Een hapje sla, een radijs en een stukje peterselie, handig zo’n aarden bak vol eten. Als ik zo doorga, is de radijs op voordat de familie er is. We zaaien straks een nieuwe portie, makkelijk zat. Even kijken of het volle maan is. (NOT)

Runner beans
De runner beans gaan lekker

Gisteren ging ik Tour kijken bij Paul (86), die een enorme sportfanaat is. Hij kent alle renners, weet wie kans maakt, kent de klimmers en de niet-klimmers en hield abusievelijk de broertjes Schleck voor Nederlanders, begrijpelijk, want ze hebben dezelfde vlag in Luxemburg. Ik wees aan waar ik in Rotterdam had gewoond en gewerkt, want dat kon je mooi zien op de TV. Commentaar kwam van de krakende stem van Laurent Fignon, die verschrikkelijk genoeg aan een vergevorderde vorm van kanker lijdt. Als ik dan op de afdeling gelovige kruiden lees dat paardebloemen of gemalen paardenvijgen goed zijn tegen kanker, kan ik mijn woede bijna niet onderdrukken. Maar dit even terzijde, ik beheers me weer kranig.
Ha. Daar zal je de zon hebben.