Twee van het eerste setje in juni 2011
Iedereen loopt hier te niezen, hoesten en te snotteren, behalve buurman P. en ik. Dat zal wel komen omdat wij een leven zonder zorgen leiden, met een gezonde eetlust en genoeg slaap, hoewel die laatste door de luidruchtige en nachtelijke machtstrijd van de katers (vader en zoon) van het dorp af en toe akelig wordt onderbroken. Bovendien spritzen ze overal hun katergeur tegenaan, zoals vandaag tegen de takkenbos aanmaakhout in de schuur.
Moederpoes liep weer met zo’n gigantische buik, vertelde P. , dat ze elk moment kon werpen. We kennen haar van vorig jaar en ondertussen lopen er alweer twee kleintjes rond, van de twee nesten hiertussen. Dit is dus nest nummer 4, voor zover ik weet, reken maar na, geen moment niet zwanger.
En als die diertjes nu nog gevoederd, gesocialiseerd en er huizen voor ze gezocht zouden worden, vooruit, maar niks hoor, ze zijn schuw en poepen ook in mijn net omgespitte slabed, hoewel ik dat nog niet eens het ergste vind. Hopeloos geval. Laat dat dier toch steriliseren.
De oudste inwoner van het dorp is gisteren naar het ziekenhuis gebracht voor een beetje zuurstof en de berichten zijn dat het beter gaat. De dokter had een aantal onleesbare recepten (valse vriend) uitgeschreven, die ik bij de apotheek ben gaan halen.
De vraag is, wat helpt tegen een griepachtige verkoudheid? Rust en stoombaden. Hier is het pillengeloof wijd verspreid, misschien toch een beetje dokter Placebo denkelijk, en antibiotica voorschrijven bij een griepje, zolang je geen longontsteking hebt, lijkt mij met mijn gezonde verstand niet zo verstandig. Maar heb ik medicijnen gestudeerd? Neen, dat heb ik niet. Esp?©rons dan maar weer.
Uitzichtje op de bourg, verplicht bekeken. Bij helder weer kun je de Indre zien
In de Intermarch?© kwam ik het oudere echtpaar (vitale 80+ers) tegen, waarvan de vrouw in Parijs bij de Samaritaine had gewerkt en de man zijn wortels in de Elzas had. In 1870 (zoek dat jaartal maar eens op) was zijn overgrootvader naar Parijs gegaan en hij was er gebleven. Je wordt nooit Parisien, je blijft eeuwig Alsacien, zegt hij altijd. Dat is overal zo.
РHa, de Nederlandse, riep hij, bise, bise, of ik dat wel eens hoorde, N?©erlandaise? Iedereen zegt toch Hollandaise?
– Batave! riep ik, niet helemaal naar waarheid. Hij klapte me van plezier op beide wangen.
We kletsten en kletsten zoals iedereen in de Inter doet en daar kreeg ik alweer een compliment, iets realistischer, dat dat hele lichte accent (hm) zo charmant was. Dat is toch leuk om te horen. Want die Engelsen, die spraken geen woord Frans en als ze het spraken, was er niets van te verstaan. Dat heb ik eerder en met eigen oren gehoord.
Studio Andr?© Rieu in Maastricht volgens google
Maar wist ik op welke Nederlander ze nu zo dol waren (ik kon alleen op Dave komen, maar hield mijn mond), nou, dat was Andr?© Rieu! Helaas was zijn laatste concert in Limoges in november niet doorgegaan wegens ziekte van de violist (griepje dacht mevrouw), maar dat concert ging nu toch echt plaatsgrijpen. Ik kon ook mee, als ik wilde, met de bus, geheel verzorgd.
Ik praatte er overheen, want hoe sympathiek ik onze Limburger ook vind, op zijn muziek ben ik niet dol en ik wilde hun plezier niet bederven. We zongen nog een stukje Beethoven (F?¬?r Elise) vanwege mijn naam en namen afscheid. Hele beschaafde en lieve mensen, dat stel.
Kweekgoed gaat voorspoedig: elk jaar teveel tomatenplanten
Het is een beetje gaan regenen en de temperatuur is gekelderd. Hoe ik nu aan hout moet komen, nu de blokkenzaag in reparatie is, weet ik niet. Misschien dat JP over een paar dagen nog tijd heeft, als hij weer beter is. Anders zaag ik de boel wel met de kettingzaag aan barrels.
