Na een rustige reis zonder files kwamen we gisteren na 9,5 uur rijden (inclusief boodschappen bij Leclerc) om 17:15 uur bij de afslag naar ons gehucht aan, waar de ouders van de boer de koeien aan het drenken waren.
Komen jullie je laten koken? vroegen ze vrolijk lachend. Drie keer per dag moesten ze uitrukken met water in deze hitte, zeiden ze. Dat was al meer dan 10 dagen zo.
Ons huis was ondanks de dikke muren en de gesloten luiken toch warm van binnen. Het grasveldje v?©????©???r was alweer door Sylvie gemaaid en in de tuin achter hing alles zieltogend te wachten op een buitje. De buurman meneer B. zei dat het gisteren een beetje gerommeld had, maar dat er niets noemenswaardig naar beneden was gekomen. Wat is het toch heerlijk om als een echte boer te klagen over het weer!

Vandaag, vrijdag hebben we een beetje gescharreld en gekeken hoe de boel erbij stond.

Op het grote veld hebben de courgette en de komkommer een flink stuk land ingepikt, net als allerlei ongewenste onkruiden. De Rode kool en de uitjes zijn met moeite terug te vinden, maar de OI-kers en de Californische poppy staan prachtig knalrood te zijn tussen het gras. Het bietenblad stond er ook schitterend bij, voor zover dat niet door allerlei monsters was opgevroten.

Die poppy heeft een beetje blauwachtige blaadjes, net als de Rode kool en de prei, zodat het effect schitterend geweest zou zijn, als de zuring en een of ander grootbladig knolgewas dat niet hadden bedorven.
Ik heb in het voorjaar alles wel leuk bedacht, maar dan moet ik er natuurlijk even bijblijven. De tomaten zijn misschien nog te redden. De sla is 1 meter hoog en bloeit.

De betonmeneer kwam nog langs om even afte spreken wanneer hij precies gaat beginnen. Maandag gaan we bij hem tegels uitzoeken en dan begint hij meteen als we onze hielen hebben gelicht. Morgen gaan we zwemmen.