Uitzicht vanuit weiland richting dorp

Ons dorp ligt halverwege een helling in een kommetje, vandaar dat je op bovenstaande foto geen dak kunt zien. We steken dagelijks zigzaggend de wei over en lopen dan over de weg terug naar huis, tot het hooi is afgekoeld en opgeruimd en er weer koeien staan.
Kleine Bleu is bijzonder ge??ònteresseerd in vee. Twee dagen geleden zag hij de schapen van de vader van de King Of The Septic Tank Olivier, toen ik op weg naar het bos stond te kletsen met de familie Mannequin uit dat dorp, en hij kon er zijn blauwe trouwe hondenogen niet vanaf houden. Hoe moet ik dat toch aanpakken? Bestaan er opleidingen of moet je je eigen schapen hebben?
Er is vast wel een of ander bordercollieforum, jammer dat ik niet van die sentimentele prietpraat houd, vooral als er eentje doodgaat, misselijkmakende dweilverhalen. Je mag best treuren natuurlijk, maar dat publieke vertoon is een beetje g?‚Ñ¢nant.

Dat komt omdat die arme honden vermenselijkt worden. Als ik een willekeurige Cesar Millanaflevering bekijk, weten die mensen altijd precies wat hun hond denkt: hij vindt het niet leuk, hij haat mijn man, hij wil opgetild worden, hij houdt niet van hondenbrokken, hij is verdrietig, hij mist zijn moeder etc. Daar heeft de producent elke keer handig gebruik van gemaakt, want de verhalen lopen altijd goed af,vooral ook omdat de baasjes ook in therapie gaan en iedereen na afloop weer gelukkig is.

De koeien staan heel ver weg in de schaduw

Om het ventje goed te socialiseren nam ik hem donderdag mee naar de markt, jammer dat hij wagenziek wordt (hij kotste op de terugweg zijn ontbijt uit op de bank). Hij gedroeg zich keurig tussen al die mensen, ging ze niet overdreven hartelijk begroeten noch was bang voor de menigte of het verkeer. Wat of voor een kruising dat was, vroegen de mensen, zeker iets met husky, vanwege de kleur. Jammer genoeg was kruidenvrouwtje er niet, die me een tijdje geleden 3 komkommerplanten had verkocht waarvan er ?©?©n zienderogen in elkaar zakte en binnen een uur overleed. Ik kon geen wortelknagende engerd of iets anders vinden. Hij was zeker ongelukkig dat hij bij ons moest wonen. Ja, je kunt ook je planten vermenselijken, net zo gemakkelijk.

Ik doe verder niks anders dan honden uitlaten, achter computer foto’s beschrijven en elke middag samen met Bleu bij buurman P. de laatste 20 km van de tour bekijken, want het is stinkweer en de tuin is zo’n puinhoop, dat ik de moed niet kan vinden er iets aan te doen. Gelukkig regent het bijna elke dag, dus maaien is onmogelijk en water geven hoeft niet.

Zo kan het ook, Bess

Gisteren arriveerden de oudste dochter met vriendin E. We gaan zo een kijkje nemen op de brocante van La Celle Dunoise, hoewel het, ja hoor, grijs, koud en regenachtig is en daarna gaan we een happie eten en drinken in de tunnel bij de buren ter ere van de verjaardag van ons buurmeisje en het halen van haar diploma.
Niks zeggen, het is een verrassing.