Uitzicht met opkomend zonnetje
We steken elke morgen het grote weiland over waar het hooi nog steeds niet is opgeruimd. Gisteren regende het twee keer, dat is voor de rollen geen probleem, maar wel voor het gras dat JP maandag heeft gemaaid. Hij dacht dat het 3 dagen relatief mooi zou blijven, een beetje al te optimistisch, maar ja, hij wilde van dat laatste veldje af. Ikzelf dacht dat het niet warm genoeg zou zijn en dat klopt ook, want gisteren hebben we de cuisini?®re aangestoken, ik noteer even: op 10 juli.
De kleine Blauwoog doet het uitmuntend, Bess doet voor haar doen heel erg aardig, hoewel ze op bovengenoemd weiland, als ze los mag, soms zo in opwinding geraakt dat ze hem plotseling wil domineren en het lollige spel dan ontaardt in een agressieve aanval. Ik grijp dan naar methode Millan en leg haar op haar zijkant, net zolang tot ze weer helemaal rustig is, zoiets als die gehypnotiseerde kippen, die vroeger weleens op TV te zien waren. Allemaal een kwestie van energy en de state of mind. De methode lijkt prima te werken, vooral ook omdat ze bijna niet meer reageert op de bossen honden achter hekken, die we steevast onderweg tegenkomen.
Kijk hem nou ereis trouw kijken
Gisteren gingen we met zijn allen, dwz de meisjes, Blauwoog en ik naar Giraud voor room en een kleine hondenfamiliere?¬?nie. Dat was interessant om te zien: ze herkenden elkaar pas in de tweede instantie, moeder, zus en broer, en moeder was feitelijk totaal niet ge??ònteresseerd, terwijl de kleine zus jaloers de aanval inzette. Ons ventje was te beleefd om iets terug te doen en holde snel naar de keuken, waar de oude mevrouw met haar melkspullen bezig was, om daar eens lekker uit de bakken te drinken, die op de grond stonden en zich te laten knuffelen. Nog een geluk dat we dat teefje niet hebben, dat zou een grote ellende met Bess zijn geworden. De mensenfamilie was daarentegen heel blij hem weer even te zien.
(Toen ik hem voor het eerst zag en ik mocht kiezen tussen hem en zijn zwarte broer, koos ik hem om zijn zoete gedrag. Dat broertje zette met zijn 8 weken ook al zijn borst op en stapte met stramme, dominante pootjes rond.)
Verder is er niet veel te melden, behalve dat het weer (m?©t?©o bedoel ik) pet is, en dat de tuin niet opschiet, maar dat is geen nieuws. Het is reuzegezellig met de meisjes, die verder hun eigen gang gaan. Vanmiddag ga ik weer Tour kijken, na de rustdag van gisteren en hopen dat het peloton in de eerste bergrit een beetje uit elkaar valt, opdat het iets spannender wordt. Hoe die Franse tourjongens die naam van Bradley Wiggins uitspreken! Ik versta steeds Brother Higgins en denk, wie is dat, wie is dat. De gele trui, dat is hem.
