Boeketje voor d’oude buurman
De temperatuur is helemaal dolgedraaid, we zitten al een aantal dagen in 32+° met een warme bloedhete bries.
Volgens la météo zitten de buren in de Allier midden in een canicule, maar wij in de Creuse niet, terwijl we precies dezelfde hitte te verduren hebben.
Dat heb je met die algoritmes, die individueel op een departement worden losgelaten. Ik zou dit weer bij ons toch een hittegolf willen noemen. Of vague de chaleur, dat mag van mij ook.
De tomaat Russe heeft geen haast
Dat schreef ik een week geleden. Ondertussen is de temperatuur 20 graden gezakt naar 17º en ‘s nachts zelf 11º of 10º, ook weer niet goed natuurlijk, want hoe worden nu ooit de resterende tomaten rijp?
Ik had in maart een zak aarde bij zo’n bricodinges gekocht, terwijl ik normaal de aarde gebruik die onder de kastanjebomen hier verderop te vinden is. Dat is fantastische bladaarde, vermengd met mest van koeien die daar schaduw zoeken, jammer dat je dan meteen een onkruidenkwekerij in je bloempotten begint.
Die gekochte aarde was verschrikkelijk: niets kwam op en als dan per ongeluk een kiempje zijn snuit liet zien, bleef het wekenlang in dezelfde houding en grootte. Wat ze daar voor een gif in hebben gestrooid, Joost mag het weten.
Veel te laat ben ik naar de echte aarde uitgeweken en daardoor lag de tuin zwaar achter op schema.
Voor en na. Klik: voor grotere foto’s in flickr
De linkerfoto hierboven is van 22 mei en gebeurt bijna niets! We zien aardappels opkomen en een stervende lupine, die zo door luizen was aangevallen, dat hij uiteindelijk de geest heeft gegeven. De foto rechts is gemaakt op 20 augustus.
Van de zonnebloemen die ik eerst direct in de koude grond had gezaaid is er geen éen opgekomen: muizen denk ik.
De reserveportie zat in potjes met die enge aarde en de plantjes begonnen pas te groeien 6 weken nadat ik ze had verplant. En hoe! Ze zijn door de 3-meterbarriere geschoten met in verhouding kleine lullige bloempjes. On n’est jamais contente.
De rode zinnia’s zijn 1,5m, zie het verschil in hoogte beter in flickr (klik!)
Aardappels zijn enorm dit jaar. Ik heb ongeveer 15 kg uit de grond gehaald. Daar kunnen we voorlopig mee vooruit.
Ik eet ze op alle mogelijke manieren, maar het heerlijkst is de paté de pommes de terre of patates, zoals ze hier zeggen: in feuilletédeeg (of pâte brisée) dunne schijfjes geschilde aardappel doen, met veel room, zout en peper, naar smaak gefruite sjalot op de bodem (doen wij), deksel erop van hetzelfde deeg en 50 minuten in de oven op 220º. Je kunt na het eten van een punt geen pap meer zeggen, wat de bedoeling is. Stevige boerenkost.
De zakelijke kant van de scheiding is bijna afgerond: zaterdag ging ik even naar de notaris om de onroerendgoed-zaken te regelen en dat was in 5 minuten gepiept. Ik moet allerlei papieren verzamelen, aktes, bewijzen etc, hij heeft alle papieren van het huis in zijn dossier en dan is het kwestie van schuiven met geld en tekenen. Vijf minuten is veel te snel voor hem, dus we kletsten nog twintig minuten door over onze knappe kinderen, die elkaar kennen van de manege in Saint Sébastien.
Ook wel eens fijn om het eens niet over het weer of over depressies wegens stokoud te hebben.
“Molly” en haar toekomstig kroost
En over 16 dagen kunnen we kuikens verwachten. Ik heb in het kader van inteeltvermijding eieren van vriendin P geruild met de mijne, maar ja, haar kippen komen voor een deel uit mijn stal, dus veel zal het niet helpen. Als ze een beetje raar zijn, kunnen we ze altijd nog opeten. Ook als ze normaal zijn, n’ayez crainte, zoals een van mijn klantjes altijd zegt.
De laatste drie weken van oktober heb ik vakantie: dan wordt de 2cv eindelijk gerepareerd, hout gehakt en ander achterstallig onderhoud gefikst. Dat hoop ik. Moeten er geen catastrofes plaatsgrijpen. Ik heb het over Trump, die mij een beetje te trigger happy is met zijn kernbomknop.
(Hoe ik eindelijk die vakantie heb kunnen krijgen, vertel ik de volgende keer. Waarom makkelijk, als het ook moeilijk kan dat staat geborduurd op onze bedrijfskleding. Tjongjonge.
Ik ben minder moe en ik had zo’n vertederend 90+klantje zondag, dat ik de rest van de dag een brede glimlach op mijn snuit had.)
