Parkeerplaats Parijs

Zoals ik ongeveer wel vijf keer heb gezegd, ging ik even op bezoek in Parijs, in de rue du Faubourg Saint-Antoine, om de hoek bij Bastille, waar Siebe en ik notabene twee jaar geleden in november nog rondliepen. Op het kantoor daar liepen daarentegen bijna exacte kopie?´n van mijn bulletjes rond, en de witte was zelfs direct familie van Annetje, zie mijn verhaaltje van januari dit jaar.

De baas van de hondjes begon dus onmiddellijk over de Nederlandse afkomst van zijn Tulpje, zoals het diertje heette en dat deed het ijs snel breken. We zetten het meteen op een roddelen over die foute fokker, die naar Belgi?¬¨¬• was gevlucht en “problemen” had. Belasting? Waarschijnlijk en op z’n minst. Het is toch bizar dat ik in de wereldstad Parijs net een Fransman ontmoet die die misgasser ook kent.
Ondertussen waren Siebe, de kinderen en de dieren een andere poort van deze straat ingereden, waar de auto geparkeerd kon worden. Daar wachtten ze tot ik – een poortje eerder – met mijn gesprek klaar was.

Deze binnenplaats is gelukkig nog niet verbouwd

Ik moest de uitnodiging een hapje te eten afslaan, omdat we door moesten, wat ik overigens al van te voren had aangekondigd. Erg nuttig, zo’n bezoekje en ik barst weer van de idee?¬¨¬•n en de energie.
Nu zijn we weer in Amsterdam.