Avondlicht in de nieuwe tuin

Ik liep te zeulen met gieters, toen ik de tweeling uit Vierzon zag lopen, de dames M&M met de oudste zoon van de een, de ander is ongetrouwd. Die zijn ondertussen ook alweer 84 of 85. Ik werd 4 keer gekust door de een, toen 4 keer door de ander en gewoon 2 keer door de zoon, die ik al minstens 6 keer heb gezien, dus dat kan nu wel.
Ze zetten het op een kwekken met die rollende rrrr’en en het accent uit de streek. Als de een even op adem komt, neemt de ander het over, zo pakken ze dat aan. Ze waren in het kader van Pinksteren naar de begraafplaats geweest (daar ligt Roger, de vader, die een paar jaar geleden is overleden), en kwamen nu bij Paul vandaan, die arme man, ook al alleen en heb je Lucienne nog gezien, ja ze lag in het ziekenhuis, dat wisten ze van haar nicht M., die almaar belt, en hoe het met mij ging en met mijn man en de meisjes, en nu zouden ze Germaine nog even begroeten en dan weer terug naar Vierzon. Ze waren hier twee (2) uur geweest, zeiden ze en ze grepen me om de beurt vast, kusten me nogmaals ieder 4x en drukten me op het hart dat gezondheid je grootste goed is. De zoon grinnikte toen hij mijn blik ving en zwaaide met z’n hand.
Het gesprek had 3 minuten geduurd.

Lucienne is sinds gisteren weer thuis, hoorde ik via de dorpstamtam. Niks maison de repos dus, HA! Goed zo.