Uitzicht vanuit de 2cv

De tijd snelt weer als een razende voort, terwijl je hier op het platteland tegelijkertijd overal ruim de tijd voor moet nemen, alleen al omdat alle afstanden groter zijn.
Donderdag deed ik een rondje diversen, te beginnen bij de melkboerderij. Ik heb de weg er naartoe al eerder beschreven: je daalt van ons bergje af, steekt de weg (D951) naar Aigurande over en klimt hun bergje weer op. Als je je omdraait, zie je onze Puy. Het mistte in de dalen en ik moest de lichtjes aansteken, want het zicht was zo’n beetje 3 meter. Bij Giraud straalde de zon tegen een strakblauwe achtergrond.

Mevrouw zat niet op haar plaats naast de koelkast. Haar kruk was weggegleden, nadat hij aan een tafelpoot was blijven hangen, vertelde haar schoondochter desgevraagd. Mag ik van de gevallen bejaarden die van 79 jaar? Kwartet! Zover is het nog niet, de oude dame is nummer drie in de reeks en ze heeft gelukkig niks gebroken, alleen haar rechterkant is zo blauw als de hemel boven de boerderij, zeiden ze. Na nog een gesprekje over koeien met horens (die bijna niet meer zijn te vinden) en wintervacht (Charolais krijgen krullen), die ik allemaal als schildermodel wil hebben, reed ik door langs herenhoeve Le Terail, die ondanks de hoogte in de mist lag, zodat ik niet kon zien of er iemand thuis was.

Weigerachtig gehoornd vee blijft op afstand

Verderop trof ik de voorzitter van de autoclub voor zijn huis, die daar toevallig net op het punt stond iets nuttigs te doen met een tractor. In de aanhanger zat een van de grote Duitse herders, die met zijn twee?´n aan een ketting (ieder zijn eigen) uiterst aggressief de boerderij bewaken, en die hier een watje bleek, nog erger dan buurhond Rafale, door sommigen van ons expres abusievelijk Rafel of Rav?®l genoemd.

De voorzitter gaf een flinke klap op mijn dak en zei: Mooie bak met roest! en of ik zijn laatste aankoop wilde zien. In de schuur stond een spiksplinternieuwe deux chevaux, twee jaar ouder dan de mijne, maar alles nieuw, geen krasje of foutje te bekennen. Het was model club, dat was weer minder vanwege de vierkante koplampen en dat nieuwe, nee, ik heb toch liever een beetje patina en daar bedoel ik geen roest mee, maar een rimpeltje hier en daar, dat ziet er toch een stuk overtuigender uit, zei de oude vrouw. Ik liet natuurlijk niets merken en sprak mijn bewondering uit. De ALV van volgende week kwam nog even ter sprake, want er waren tegenkandidaten voor zijn functie. Wie zou dat ondankbare werk in vredesnaam willen overnemen?

Het volgende adres was de firma Dubar, waar de kettingzaag opgehaald moest worden. Meneer Dubar dacht dat ik voor de gezelligheid kwam en zette het op een vrolijk kwekken, waar ik meteen gebruik van maakte: of hij nog een tweedehands cuisini?®re ?† bois wist en ik legde uit dat de aansluiting naar de kachelpijp door roest was afgebroken en dat hij (zij) daardoor niet meer goed trok.
– Moet je een advertentie bij France Bleu per telefoon aanmelden, riep hij, terwijl hij wees naar de hoek van de werkplaats, waar de radio stond te pruttelen. Aha. Heb je zo’n rubriek ook niet bij Radio Noord-Holland?
Maar was dat ding niet te lijmen of te solderen? Het was gietijzer, en dat was misschien wel met kachelkit (Quoi? Kachelkit!) of mastiek te doen, maar daarvoor moest de kachel uit en dat kwam een beetje slecht uit op dit moment. Hij legde gedetailleerd uit hoe ik dat moest aanpakken en goed, als in de lente de kachel uit kan, zal ik me daar mee bezig gaan houden.

Een stukje stokoude geitenkaas

Op een lege markt waren de kooplui al aan het opruimen. Geitenmie aarzelde mij bovenstaand stuk kaas te verkopen: hij is van september, je moet ervan houden, hoor! en ze gaf me een stukje om te proeven. Goedemorrege, dat sloeg een gat in mijn slokdarm! Met een slokje wijn en een stukje brood ging het wel gaan (allait bien aller), dacht ik, dus doe maar.

Bijna thuis

Vlak bij huis kwam ik in het gehucht La B. onze beoogde fosse-septiquebouwer tegen, met wie ik door het raampje van de eend nog een en ander doornam. Doodmoe en schor van het eindeloze gekwetter kwam ik thuis. Je moet hier geen haast hebben.