Tomaten met een tik van de nachtvorst
Ik weet het niet, maar wat doen ze toch altijd met de wegen in Belgi?´? Deze keer moest iedereen over 1 strookje en omdat ritsen voor de meeste mensen onmogelijk is vanwege dat ze het elkaar niet gunnen, krijg je bij het invoegen van twee naar ?©?©n baan stilstaand verkeer.
En waarom was er maar ?©?©n baantje? Omdat de gele plakstroken die de tijdelijke rijstroken markeerden, van de weg moesten worden afgetrokken. Moet kunnen. Ik berust erin, maar vind het ontzettend stom, die waardeloze Belgische verkeerslogistiek, en dan zwijg ik over de manier waarop dit naar de weggebruikers werd communiceerd, tjongejonge, of praten de Belgen niet zo? Whatever. Drie keer prut.
Het kostte een uur, die paar kilometer in Belgi?´, gezellig naast de betonnen wand van het eveneens bewegingloze HSL-spoor. Dat laatste ligt weer aan die suffe Nederlanders. Allemaal prutsers.
Daarna ging het gelukkig gezwind.
Toen ik de deur opendeed, rook ik de gewone vertouwde, oude houtgeur en niet de lijklucht van een half verrotte loir zoals de vorige keer. Een onbewolkte hemel, een moestuin vol overrijpe tomaten, appels aan de bomen, houtvuurtjes en aan het voeteneind van Yeva’s bed een opgekrulde, verstijfde loir. Was hij dood?
Nu hadden we heel lang geleden een hamster, ik heb het over de jaren ’50. Poeleke mocht ‘s avonds los en holde dan langs de plinten tot hij mij of mijn zusjes tegenkwam. We blokkeerden met onze in frisse pyjamaatjes gestoken beentjes z’n weg tot hij deed wat we wilden: razendsnel langs onze broekspijp omhoogklimmen.
Op een gegeven moment was Poeleke ontsnapt en we vonden hem na een paar dagen stijf en opgerold achter in het gootsteenkastje tussen een oude spons en een vaatlap. Hij kreeg een mooie begrafenis en we treurden nog een poosje na. Tot we een half jaar later in een boek lazen dat hamsters, net als loirs en egels een winterslaap hielden en dat ze dan bijna niet van dood te onderscheiden waren. Shit!
We hebben hem nog wel opgegraven om te kijken of hij het misschien nog deed. Neen, dat was niet het geval.
Heb ik toch altijd gedacht dat ik hem had laten verhongeren. Dat opgraven, was dat een lumineus idee van mij? Ik herinner me een kartonnen kinderkoffertje waarin maden krioelden.
Nee, die maden heb je er later bij verzonnen, dat kan helemaal niet onder de grond. Ik herinner me alleen een merkwaardig geur.