Een eierprikker (Wikipedia)

Dat de tijd elk jaar sneller gaat, is bekend. Deze week heb ik ook gemerkt dat de tijd in mijn werkplaats sneller gaat, dan gewoon thuis aan tafel. Hoe kan dat nou weer? Misschien omdat er bijna geen enkele afleiding is. Ik kan niet naar buiten kijken, geen boterham smeren, een appel pakken, een eitje koken, de was ophangen, een hondje borstelen, me 5x verkleden en noem maar op, en dat is maar goed ook.

Ik breng deze zaterdag thuis door met hangen met de hoeksteentjes, Olympische Spelen kijken, radio luisteren, de krant en oude hitjes draaien via blip.com. De dag duurt lang. Het enige wat aan dit huiselijke geluk ontbreekt, is de eierprikker, voor als ik een eitje kook. En wat doet dat belachelijke voorwerp: ik zit zo weer in het ouderlijk huis in 1968. Dat is nu ook weer niet de bedoeling.
De tijd mag best als een gek voorbijrazen, maar niet in z’n achteruit, zeg.