Er lagen nog een paar wormstekige appeltjes uit Frankrijk te niksen, die snel moesten worden geconsumeerd of anders weggegooid. Een koekbodem zoals die van de walnoottaart en dan de in de boter met suiker zacht geworden warme appels in brokken er overheen, had ik bedacht.
Van die appels leverde vooral de rode Bellefille het mooiste en smakelijkste vruchtvlees. Dat vond die worm ook:
Die worm of rups, ik heb het even opgezocht, is een larf van de fruitmot. Als je hem van dichtbij bekijkt, is het een engerd met een misselijkmakend griezelgezicht. Hij bewoog en wriemelde maar en bleek de hele appel van binnen te hebben ondergepoept. Ik heb mijn kop gehouden, voor je het weet wil niemand meer iets eten.
Kijk, dit is het geworden, een stuk koek met appelmoes, hopelijk zonder enige worm in verband met de vegetari?´rs hier. Of wormenpoep. Lekker, hoor.
Namens mijn eigen hond Pipo kan ik het toch niet laten om je nog iets aan te raden voor Kwint. Piep is inmiddels 14, en enorm vivante. Dat is voornamelijk te danken aan elke dag een schepje Pro – Soluble over z’n eten. Zonder dollen een geweldige oplossing voor een hond met een ” gevoelig buikje “.ik bestel het bij m’n dierenarts en heb geen aandelen in de fabriek…
P.S. Op FB kan je zien hoe tof Pipo erbij loopt.
Ik zag dat de dierenapotheek online dat ook verkocht. Daar koop ik trouwens dingen als wormpillen, frontline en cavia-pijnstillers. We hebben de afgelopen jaren al alles geprobeerd met Kwint en dit laatste jaar gaat het een stuk beter. Afkloppen. Ik durf niets meer te veranderen. Di?´ten en kuren hebben niets veranderd. Misschien dat hij er eindelijk eens uitgroeit, als dat tenminste kan.