Coffieshop De Bulldog

Woensdag wandelde ik met een groepje middelbare scholieren uit FR/NL en hun leraressen door het oude centrum van Amsterdam. De FR-leerlingen waren op uitwisseling en ik mocht ze rondleiden. Nu ken ik hier al die stegen, straatjes en pleintjes wel, maar ik moest me van te voren inlezen, want ik bleek geen idee te hebben waarop of -tussen ik nu elke dag liep en loop.
Dankzij Kleine Geschiedenis van Amsterdam van Geert Mak en wat speur- en zoekwerk online had ik een wandeling samengesteld, die alle hoogtepunten in de buurt liet zien. Interessant, hoor. De Zeedijk (die was er al in 1200, dat wisten jullie niet, h?®?) op, rechtsaf via het Wapen van Riga, langs de Dames achter de Ramen bij de Oude Kerk, hoppetee, Chinatown in.

Een hoogtepunt van de Amsterdamse toeristenindustrie

In de etalages van de verschillende eettentjes hingen de geroosterde biggen en eenden voor de Sil Ja Fang.
– Kijk daar hangen honden, zei een van de jongens huiverend.
– Welneen, zei ik, dat zijn biggen en eenden.
– Maar Chinezen eten honden, beweerde hij nog een keer, kijk, daar hangen ze.
Ik dacht wel dat Chinezen honden (en katten) aten, maar hier in ieder geval niet en public. In China zie je ze gevild op de markt, zoals bij ons konijnen en kippen. Dat is zo, ik heb er foto’s van gezien.
(Dat mensen dat zielig vinden, komt mij altijd schijnheilig voor, zolang ze vlees uit de bio-industrie betrekken. Het is natuurlijk zielig, maar ga je maar eerst schamen over de behandeling die wij ons slachtvee geven. Die eenden en biggen, bijvoorbeeld.)
– Die Chinezen eten alles, riep de jongen nog eens uit.
– Comme les fran??üais, zei ik. Ha, te pakken.
Neen, dat was niet waar. Mais si. Mais non. Mais si. Mais non. Dat ging een tijdje door.
– Bij ons in de Creuse eten ze egel. Zo. Nou hij weer.
– Ja, dat is lekker, antwoordde het ventje.
Daar had ik niet van terug.