Dog and Pony, ontwerpers van het Mooiste Boekomslag 2010
Een klein verslag van de activiteiten van gisteren: ik was aanwezig bij de verkiezing van Het Mooiste Boekomslag 2010 en winnaars waren de ontwerpers van Dog and Pony, die na een kleine Google-expeditie van mijn kant in het voormalige Oibibio (aka Oininio) blijken te zitten, het Mercuriusgebouw aan de Prins Hendrikkade, waar zich tegenwoordig ook het enige AH-filiaal met een kroonluchter in de winkel bevindt.
Winnend omslag “Wat is de wat” van Dave Eggers
De shortlist waaruit de winnaar gekozen werd, was samengesteld door een jury van boekhandelaars en de winnaar werd vervolgens bepaald door de stemmen van alle boekverkopers, die (waarschijnlijk) een abonnement hebben op Boekblad of misschien wel alle abonnees, dat weet ik eigenlijk niet.
Ik surfde voor meer informatie naar de site van de Best Verzorgde Boeken, niet te verwarren met deze boekomslagverkiezing. Die site begrijp ik niet. Behalve dat hij niet werkt in Firefox en niet wordt bijgehouden, ziet hij er zo ontzettend 1.0 uit. Gaat dit over ontwerpen? Waarom brengen ze die niet onder bij de CPNB of maken ze een andere? Vergeten en/of geldgebrek, dat moet het zijn.
De sprekers waren geestig, snel en glashelder. Dingeman Kuilman van Premsela liet bijvoorbeeld met een listig pdfje op de beamer zien, hoe het ontwerp van de omslag de verwachting van de inhoud van het boek bepaalt. De tekst van de titel bleef ongemoeid. Het font, de kleur, een kader met een randje, wel of geen foto, laten je denken: h?©, een bestseller, een dichtbundel, een literaire thriller, een historische roman, de nieuwe *naam van de schrijver* enzovoorts. We stonken er allemaal in, zo eenvoudig leek het.
Na afloop discussie in caf?© Schiller op het Rembrandtplein. Zo kom je er nooit, zo zit je er wekelijks. Wat daar verder besproken werd, gaat niemand iets aan. Discretie verzekerd. Foto o.e.r.
De komende tijd ben ik alleen nog maar in culturele kringen te vinden, toneel, toneel, film en verschillende voordrachten, en dan is het weer eens tijd voor een reisje naar het beloofde land.
De genomineerden:
Maarten van der Weijden ‚Äö?Ñ?¨ Beter (Ambo, ontwerp Studio Jan de Boer)
Herman Koch ‚Äö?Ñ?¨ Het diner (Anthos, ontwerp Roald Triebels)
Paul Auster ‚Äö?Ñ?¨ Onzichtbaar (De Arbeiderspers, ontwerp Studio Ron van Roon/Bart Rouwhorst)
Peter Terrin ‚Äö?Ñ?¨ De bewaker (De Arbeiderspers, ontwerp Studio Ron van Roon)
John Manning ‚Äö?Ñ?¨ Het vingerboek (Athenaeum, ontwerp Anneke Germers)
Rob Wijnberg ‚Äö?Ñ?¨ Nietzsche & Kant lezen de krant (De Bezige Bij, ontwerp Dog and Pony)
Willem van der Ham ‚Äö?Ñ?¨ Hollandse polders (Boom, ontwerp Ren?¬© van der Vooren)
Dave Eggers ‚Äö?Ñ?¨ Wat is de wat (Lebowski, ontwerp Dog and Pony)
Ton Anbeek ‚Äö?Ñ?¨ Vast (Podium, ontwerp Studio Ron van Roon)
Wilfried de Jong ‚Äö?Ñ?¨ De man en zijn fiets (Podium, ontwerp Studio Ron van Roon)
Saskia de Coster ‚Äö?Ñ?¨ Dit is van mij (Prometheus, ontwerp Dooreman)
C.O. Jellema ‚Äö?Ñ?¨ Een web van dromen (Querido, ontwerp Anneke Germers)
Amsterdam heeft toch ook zijn (haar?) voordelen!
Ik mopper vaak op Den Haag, maar kan op zijn (mijn?) tijd toch af en toe naar een Frans stuk. In het theater, bedoel ik.
Ja, gelukkig wel. Ach, hier in de buurt is het net een dorp, ik ken wel heel veel mensen via de basisschool en hondenuitlaten, en niet te vergeten Pantheon Boekhandel en het Pintohuis, waarvan de mensen helemaal top zijn. En de Chinezen, de winkel Brood, de markt en alles om de hoek, resto’s, bioscopen. Ja, leuk.
Alleen gewoon op straat, buiten de postcode, begint de agressie lijkt het wel. Maar dat schijnt in alle grote steden het geval te zijn.
Dan is die stressloze beleefdheid en voorkomendheid in Frankrijk een verademing, om maar iets te noemen.