We gaan weer verder

Watching the humans
De dagelijkse stalkers, let op de schelp in de vensterbank

Uit een mail naar de familie:

Loop ik gister langs Grand Prat, bijna thuis, zie ik weer een paar dikke kalveren op de weg, dus ik denk ik meld het even, want ik zag de auto van Jacki nog staan. Zo gezegd zo gedaan, moeder Petit was net een paar blokken hout aan het oprapen voor de grote kachel en haar zoon en kleindochter begroetten me vrolijk.

Ik zag door het keukenraampje dat de dieren alweer in de wei liepen (“Gedisiplineerd”, kletste Jacqui uit zijn nek), maar bij inspectie bleek toch de stroom eraf te liggen.
Ik vertelde toen ze weer terug waren dat Siebe naar Saint Jacques de C. wilde wandelen vanuit ons dorp en dat vonden ze geweldig, ik geloof dat m?®re Petit ook, of anders h?†ar moeder dat had gedaan of anders een ander familielid, ik verstond het niet, want haar dictie laat vaak nogal te wensen over.

Walking the dog near B?©n?©vent L'Abbaye
Hier ga je dan lopen, stempel halen bij de abdij

Maar ik grapte natuurlijk, misschien kan Siebe beter naar Lourdes met zijn hart, want zo hard schoot hij niet op bij het oefenen de berg op, waarop Angelique zei, precies wat ik net zat te denken, want dat helpt echt, hoor!
Moet je daar dan niet voor geloven, vroeg ik (Il ne faut pas de foi ?), maar dat hoefde helemaal niet, haar schoonmoeder die volstrekt incroyante was, had het erg mooi en ontroerend gevonden (touchant).

Nou ja, ik had een beetje moeite met die god, zei ik, want waar hing die uit toen haar grootvader van de trap viel of bij de gebeurtenissen in Parijs, of op de markt in Nigeria, toen een stelletje gestoorde criminelen een tienjarig meisje met een bomgordel lieten ontploffen? Dat zei ik niet, dat laatste, maar dat dacht ik wel.

Trouble on the motorway
Bij Vierzon: mijn redders, de zoons van een van de tweelingzusjes uit ons dorp

Verder blijkt de schoonvader van Angelique monteur en een garage te hebben en die woont vlak bij Ch?¢teauroux, dus als de vriend van Jacqui, Sylvain D. uit Lage Morin geen tijd heeft, kunnen we het altijd nog de schoonvader vragen. Die geen krankzinnige bedragen vraagt.

Waar dit over gaat en hoe dit allemaal is gekomen, vertel ik een volgende keer. De van buurman geleende auto is nog steeds niet hier en staat nu na 2,5 maand(!) in Ch?¢teauroux in een garage en de diagnose is nog steeds niet gesteld. Lang leve de 2cv.

Nog een project waarover later meer:
Two icelandic horses