Broeds kipje mevrouw Grijs heeft ‘t voorjaar in ‘t hoofd bij -5¬¨?C

Ik vertelde al eerder dat onze Engelse buurman wegens ziekte hier verdrietig genoeg niet meer kan wonen en zijn huis nu te koop heeft gezet.
In de garage van dat huis stond zijn Franse Berlingo al die tijd te niksen, dus toen het bericht kwam dat het tegen verwachting helemaal niet goed ging met mijn allerliefste Belgische jeugdvriendin Ing, bood hij me de auto aan om haar te kunnen gaan zien. Was dat aardig of niet?

Na een paar praktische dingetjes (accu, APK, verzekering, zwaluwkak op het dak) bevond ik me 22 november eindelijk op weg naar het noorden, de honden braaf op de achterbank, een kofferbak met groente van eigen kweek en dozen vol eieren om cadeau te doen.
Dat ging goed! Die auto zat als gegoten! Ik schakelde vrolijk, haalde lekker in, jammer genoeg zonder muziekje, want de radio deed het niet, evenmin als de v/h sigarettenaansteker, waarmee ik de telefoon wilde opladen. Jammer dan, tant pis. Wat kan me overkomen, dacht ik, onnozele.

Ik was Vierzon en Salbris nog niet voorbij, of iets onder de motorkap zei: PLOEF! en de snelheid lag er meteen uit, terwijl er een blauwe rookwolk uit de uitlaat walmde.
Oeioei, wat krijgen we nou? Ik kon hem nog net een aire binnenrijden, raadpleegde vruchteloos de Haynes voor de Berlingo diesel, begon te piekeren en op mijn kop te krabben. Er zat niks anders op dan de Wegenwacht te bellen.

Mijn d?©panneur van garage Lebrun

De Wegenwacht? De Wegenwacht? Hahaha, geintje zeker. Die hebben ze helemaal niet in Frankrijk en op zaterdag al helemaal niet, suffe kip.

Ik werd, nadat ik in zo’n paal langs de p?¬©age om hulp had gevraagd (weet je hoe eng dat is met dat razende verkeer?) door een enorme d?¬©panneur naar een terreintje gebracht, waar ik net een kwartier eerder was langsgereden. Nou ja, ze sleepten me in ieder geval niet v?¬Ærder van huis. En nee, hoor, dat kostte helemaal niks. Goh, als u het zegt.

Kostte niks, kostte niks, de verzekering bleek deze shit helemaal niet te dekken, monsieur le remorqueur! Dat had dat meisje van de Axa me wel eens kunnen vertellen en ik heb toen kennelijk zitten slapen.
Boter bij de vis en of ik maar wilde dokken (202,43 euro + 2,07 frais de p?©age) en hoe ik van die parkeerplaats weg zou komen, was mijn probleem, niet dat van garage Lebrun.

Je kunt een taxi bellen, zeiden ze. Taxi waarnaartoe? Garages zijn allemaal dicht in het weekend, zeiden ze. En hier mag de auto niet blijven staan of je moet parkeergeld betalen, zeiden ze. En buiten het terrein parkeren was ook verboden, zeiden ze, anders verdienen we er natuurlijk niks aan. Dat laatste zeiden ze weer niet.

Ik kon niet eens meer vloeken, maar barstte vol zelfmedelijden in tranen uit, vooral ook omdat ik nu (misschien) niet (op tijd) in Belgi?´ zou komen.

Doet het altijd

Ik begon om hulp te bellen met de mobiel die bijna op was qua stroom en beltegoed en sprak achtereenvolgens buurman P voor het telefoonnummer van zijn zoon Pierre uit Ch?¢teauroux (die net bij zijn vader in ons dorp was, zal je net zien), vriendin P (wier zoon JP net zijn dochter aan het verhuizen was, idem), Siebe voor moral support, en natuurlijk de voorzitter van de oldtimerclub, die mij indertijd verzekerd had dat ik met mijn lidmaatschap overal in Frankrijk zouden worden opgehaald als ik pech had.

En of ik pech had!
РNeen, neen, sorry, dat komt nu even niet uit, zei v/h de voorzitter die toevallig net deze week voor een tweede keer uit een clubbestuur is gezet wegens al te creatieve interpretatie van de regels, en neen, volgens de reglementen (!) gold de d?©pannage alleen voor de 2cv en niet voor de Berlingo, en trouwens, de aanhanger is er dit weekend niet, allemaal kutsmoezen die me de moed nog verder deden verliezen.

In de zon lijkt het nog wat (© google streetview)

Ik zag me de nacht al in de auto doorbrengen, die ik dan om de hoek zou moeten parkeren langs een kilometerslange tweebaansweg die een enorm bos doorsneed, gespeend van enige sociale controle, waarlangs illegale, voornamelijk Afrikaanse meisjes zichzelf prostitueerden, de stumpers, een soort Bois de Boulogne sur Cher.
Ja, lieve lezers, die dingen bestaan ook in het Beloofde Land en dat weet je niet als je je veilige dorpje nooit verlaat.

Ons dorp

Tot ik eindelijk op het idee kwam de zoons van de tweelingzusjes uit ons dorp te bellen, die immers in Vierzon wonen.
De d?©panneur had het ondertussen met me te doen gekregen, liet me mijn telefoon in zijn kantoortje opladen en hielp me de nummers van de jongens zoeken, die inmiddels al door Pierre (van de buurman) bleken te zijn gebeld, die op hetzelfde moment op hetzelfde idee was gekomen.
En warempel, de jongste zoon stond binnen 5 minuten voor mijn neus met een 4×4 landrover, praatte relaxed met de jongens van de p?¬©age, had totaal geen haast en vond dat we eerst maar eens een happie moesten gaan eten. God, wat was ik blij toen ik hem zag.

Na een gezellige maaltijd sleepten de broers de onfortuinlijke Berlingo voorlopig naar het d?©p?¥t van de jongste, die in hout doet en de oudste verwisselde van auto om me met bagage, groente, eieren en honden in een extreem luxe Mercedes weer naar ons dorp te brengen. Ja, dat is wel even boffen, dat er zulke lieve en onbaatzuchtige mensen bestaan.

Omtrekkende beweging via Amsterdam naar Belgi?´

Uiteindelijk heb ik Ing begin december nog een laatste keer kunnen zien.

Vorige week vrijdag is ze overleden. Ach jongens, dat doet pijn.

De Berlingo staat nu ergens in een garage in Ch?¢teauroux. Waar het probleem zit, is nog steeds onbekend. Ik denk persoonlijk dat er een uitgedroogd rubberen onderdeel is losgeschoten (PLOEF!) en dat daardoor motorolie in de benzine is terechtgekomen (blauwe walm). Dat zou toch te vinden moeten zijn, zou je zeggen. We wachten het af. We wachten het al twee en een halve maand af.

(Een volgende keer over hoe de d?©panneur en het meisje van de ambulance een plannetje hadden gesmeed om me te helpen, door de regels ja, inderdaad, creatief toe te passen, een nationale hobby)