Tekening van de dochter in de aula van school
In de Grote Pauze fietste ik naar school, nadat ik eerst in Foam de expositie van het werk van Eugene Smith – een man naar mijn hart – had bekeken, waarover later meer.
In de aula van school hing het werk van de teken- en handvaardigheidklas, die dit jaar eindexamen doet. Mooi werk, dochter, goed gedaan.
Stop de tijd! Die gaat mij te snel.
Zondag bracht ik de oudste naar Schiphol, van waaruit ze met een klein schoolgroepje naar Sevilla zou vertrekken, wat ook gebeurde. Ze doen aan uitwisseling, in april of daaromtrent krijgen wij de Andalusi?´rs te logeren.
Het is daar zonnig, niet te heet (25 ) en contacten gaan via sms, gsm en email. Dat klinkt tamelijk normaal, maar bestond tot voor kort niet. Denk daar maar eens over na.
De exchangees maken elkaar al ruim van te voren kennis dankzij facebook, ook al weer zoiets. Ach, wat had ik dat ook graag meegemaakt toen, heel lang geleden.
Zaterdag rijden we met een volle auto naar Schiphol, wachten daar stationair draaiend op de terugkeer en rijden door naar onze werkelijke bestemming, waar het afgrijselijk koud is.
Als we daar maar genoeg benzine kunnen krijgen.
Behalve dat er onderweg veel herfst te zien was, was de herfst ook onderweg. Ik heb vandaag geen tijd gehad, maar morgen meer over:
de kastanjes, de walnoten, (het ontbreken van) de Franse les op het Vossius, het geven van extra Franse lessen in de grote pauze ipv tijdens gewone lesuren en nog veel meer gemopper op het reguliere onderwijs.
Ze communiceren niet, nooit, dat is het, die scholen.
– We hebben 2 uur Frans gehad tot nu toe, zegt de jongste. Vanaf 18 augustus tot 26 oktober, in totaal 2 uur Frans. Waarom weten de ouders dat niet? Morgen maar eens gaan bellen. Prutsers.