Toen onze Keniaanse vriendin nog in Nederland was, verbaasde ze zich over het feit dat mensen aarde in zakken k??chten.
– Aarde is er toch gewoon? Daar ga je toch niet voor betalen?
Ja, daar had ze een punt. In de stad kun je er niet bij of je moet een tegeltje lichten en dan zul je zien dat er zand onder zit.

Hier op het terrein achter hebben we mooie vruchtbare grond, een beetje klei-achtig af en toe, maar relatief weinig steen, omdat het eeuwen is bewerkt geweest geworden. Alles groeit hier als een beest, als de slakken je niet voor zijn. Schoffelen is vrijwel niet te doen, je eindigt na 2 minuten al met rugpijn en een vette bal aan je tuingereedschap.

Gratis aarde

Gelukkig barst het van de mollen, ik denk tenminste dat het mollen zijn die het land zo feestelijk van heuveltjes voorzien. De honden zijn er dol op en ik ook, want ik verzamel die aarde en gebruik hem als potaarde. Heel praktisch, want zulke fijne rulle gezonde grond kun je niet bij de Gamm vert of de jardiland kopen, of hoe al die tuincentra ook mogen heten. Een zak met deze grond zou niet te tillen zijn.
Als zo’n pot is uitgedroogd, kun je er iemand z’n hersens mee inslaan. Dat kan wel eens handig zijn.

Help, even een taartje uit de oven halen, ik ruik hem.