Dit is de komende tijd alweer het uitzicht, als het weer tenminste net zo mooi is als vandaag en gisteren, anders gaat de deur dicht. Ik moet alleen voorkomen dat Kwint de plaatselijke middenstand of de postbode in hun wielen en/of broekspijpen hapt, want luisteren naar de baas, ho maar. Ja, als ik met z’n brokjes rammel.
De dagen bestaan nu uit spitten, werken en lezen. Dat spitten gaat rustig en gestaag en dat vinden de buren heel verstandig, zeggen ze, terwijl ze illustratief naar hun rug grijpen of hun handen vol blaren laten zien. Ik doe precies hetzelfde. Langzaamaan, elke dag een beetje.

Ondertussen heb ik ook Lucienne bezocht en in dezelfde moeite de jaarlijkse expositie in de Salle Polyvalente, waar ik alleen maar naartoe ben gegaan in de hoop gemeenteraadslid Jeanette B. te zien, die daar vaak te vinden is. Ik wilde eens kijken of ik niet wat vrijwilligerswerk kan doen, gezellig bij bejaarden langs met boeken of eten, dat is goed voor mijn pr en mijn Frans.

Het werken aan de computer stagneert af en toe, omdat de verbinding hier op het platteland wel eens uitvalt, zoals vanochtend. Toen ik naar de grange liep om brandstof voor de motorzeis te halen Рdan maar maaien voor de zoveelste keer- kwam de buurvrouw uit Ch?¢teauroux met stekken langs. Twee herfstanemonen, waarvan de immense stamvader in hun tuin in de stad staat, ik vergat hem vorig jaar bij ons bezoek op de foto te zetten, bonenkruid, een hortensia en een struikje anjertjes. Geoff Hamilton zou ervan zijn gaan glimmen, want het zijn de ware boerentuinplanten.
Dat bonenkruid is de vaste soort, de Satureja montana heet die, als ik goed heb gegoogled en gaat qua aroma sterk in de richting van rozemarijn.

Het boek dat ik lees is de biografie van Reve van Nop Maas. Ach, wat een fijn boek! Ik wil niet meer ophouden als ik het in bed lees, maar door dat tuinieren val ik gelukkig in slaap, anders zou ik het te snel uit hebben. En niets aan te merken op de noten, er wordt lekker doorgenummerd en elke noot is een voetnoot en staat dus onderaan de pagina in plaats van achterin, goed gedaan. Dat was al het geval bij Moedig Voorwaarts, de briefwisseling tussen Reve en uitgever Bert de Groot, ook verzorgd door Nop Maas. Die jongen heeft het helemaal begrepen.

Ik heb alleen spijt dat ik uit zuinigheid niet de gebonden versie, maar de slappe kaft heb aangeschaft, die werkelijk waardeloos leest in bed. Het boek met pagina’s van de echte VanOorschotkwaliteit zakt ineen, als ik op mijn zij liggend de liggende pagina wil lezen.
Nog beter zou het als ebook zijn, maar waar kan ik dat kopen? Nou? Waar? Dat weet bijna niemand. Voor zover ik weet is van Maas alleen Moedig Voorwaarts als ebook verkrijgbaar tegen de werkelijk belachelijke prijs van ‚Äö?ᬮ 27,90. Zo wordt het natuurlijk nooit iets.