Regenton met regenpijpklep

Al een aantal jaar geleden heeft Siebe bij het aanleggen van een dakgoot en regenpijp voor de lol een vernuftig klepje aangebracht, dat je kunt uitklappen en daarmee het regenwater je tonnetje in kunt laten stromen tot-ie vol zit. Klep dicht en het water loopt weer keurig via de pijp de openbare weg op.
Paul van de Herberg wees me toen heel attent op een watertank, verkrijgbaar bij de tuincentra en bouwmarkten voor de prijs van 150 euro, hoewel hij er indertijd veel minder voor had betaald. De prijs heb ik er misschien na een seizoen al uit, omdat ik dan het dure bronwater van de commune niet hoef te verspillen, maar ik blijf tegen dat bedrag aanhikken.

Zinken wasketel

Daarom zet ik bij regen altijd alle emmers, gieters en afwasteilen onder de stroom en deze keer dacht ik nog veel slimmer te zijn door de grote zinken wasketel te gebruiken. Die paste precies onder het klepje en zat dan ook meteen vol bij de laatste grote regenbui van anderhalve week geleden. Toen ik dat water wilde gaan gebruiken, keek ik lelijk op mijn neus:

Leeg!

Die was dus lek, potvolblomme. Nu staat de plastic vuilnisbak er, model Donald Duck, waar ik meteen alweer een dikke hagedis uit moest redden: niet je staart loslaten, niet je staart loslaten, want dat doen ze net zo gemakkelijk. Dat moet toch pijn doen, zou je denken.

Bij de buren ging het zondag over het weer, het eeuwige onderwerp voor boeren (zij) en tuinders (moi). Zaterdag was het niet te harden zo warm geweest, maar de bevrijdende onweersbui was niet langsgekomen. Er was die zondag des morgens slechts een lullig beetje motregen gevallen. Dochter, die weer gezellig langs was, zei dat ze 2 mm had vastgesteld. Nou, zei vader, zaterdag is er anders 12 mm gevallen! Zaterdag? Twaalf millimeter? We keken elkaar aan.
– Je moet de regenmeter wel elke dag leeggooien, pap.