Bleu in de eend

Toen ik een paar dagen geleden op de parkeerplaats van de Inter met mijn boodschapjes de auto naderde, rook ik en zag ik het al: er had zich een plas benzine onder de eend gevormd.
Oh nee! De APK moest ook nog dit jaar (waarvan ze immers de leeftijd net met 5 jaar hadden verhoogd, nondeju, ik dacht dat ik er vanaf was), dus mankementen kon ik nu even niet gebruiken.

De benzinemeter was gelukkig niet gezakt, toen ik stopte bij de garage in Chabannes, die zich op de weg tussen ons dorp en supermarkt bevindt.
De meneer van de garage dacht na ?¬©?¬©n blik “dat het wel mee zou vallen”.
– Kom morgenochtend maar even, dan kijken we er even naar, pas de soucis!

Vanochtend ging ik eindelijk, na een week laf uitstel. Ik nam Bleu mee, voor het geval ik die arme eend moest achterlaten en ik hem (Bleu) teruglopend in een moeite kon uitlaten, maar dat bleek helemaal niet nodig.

Ik reed de auto over een gat in de grond, afgedekt met planken, de jongeman schoof de planken opzij terwijl hij afdaalde, verving vervolgens het collier waarmee de benzinepijp vastzit, nou ja, niet meer vastzat aan de benzinetank en presenteerde me de rekening na telefonisch overleg met de baas (“ik ben slechts ouvrier“): ‚Äö?ᬮ 10,96 , inclusief materiaal.
Kostte bij elkaar 10 minuten.
Nou? Kom daar maar eens om in NL.

Die kippen zijn echt overal, als je goed kijkt zie je ze bij de bosrand, vanaf de weg

Buurman P heeft nog nooit van politieke correctheid gehoord en vroeg of de neger me had geholpen.
– Ja, inderdaad.
РWat een sympathieke man, h?®, zo aardig!
– Inderdaad, heel hartelijk.
– En het zijn geen dieven!
Nee, duur kon ik het niet noemen. Een hele opluchting. Nu de CT nog, waar ik weer enorm tegenop zie.

Ik ben gewoon niet stressbestendig, dat is het.