Tuin is blauw van de maartse viooltjes

Nu de temperatuur omhooggaat en vannacht zelfs de zomertijd begint, roert de tuin zich ook. Toen in februari grote pakken sneeuw die fantastische tunnelconstructie met sla hadden doen instorten, had ik de oogst als verloren beschouwd, maar niks ervan, de sla doet het gewoon en kan zelfs al bijna worden uitgedund. Neen, dat hadden de dames van hiernaast niet gedacht.

Ze staan al klaar (rechts) om zich ermee te bemoeien

Nu zit ik natuurlijk met een probleem met kippen, die me net iets te gretig willen helpen met tuinieren. Toen ik bijvoorbeeld 2 dagen geleden een stapel prei van vriendin P. kreeg en geul groef om ze in te kuilen, begonnen ze onmiddellijk in de omgewoelde aarde te zoeken naar dingetjes, techniek: krab links, grote krab rechts naar achteren en linkerpootje bijhalen, zodat mijn geul in no time weer mooi egaal was. Kijk, daar kan ik strategisch gebruik van maken, geen hark meer nodig. Ze zien echt alles, minuscule wormpjes, torretjes, zaadjes en dat laatste is niet zo handig als je net de radijs hebt gezaaid.

Tomaten, komkommer en pompoenen staan warm op de schoorsteenmantel te ontkiemen

Goed, ik piekerde en overwoog serieus de moestuin dan maar in godsnaam te omheinen, hoewel dat natuurlijk geen enkele zin heeft: ze vliegen er gewoon overheen. Kortwieken zou kunnen, maar doe ik niet: ze moeten zich toch enigszins uit de voeten kunnen maken als er een vos langskomt.

Hooibaalnet

Toen ik vogelnetten bij buurman F. zag, openbaarde daar zich de oplossing: elk groentebed apart inpakken, waardoor de kippen nog steeds de rommel in de tuin kunnen opruimen, maar zich niet aan mijn lekkers kunnen vergrijpen. Buurvrouw P. vond dat nou niet echt praktisch, waar ze gelijk in heeft. Ze bracht me een stapel hooibaalnetten, die voor dat doel gebruikt gaan worden, want ik ben een echte boerentuinier, alles hergebruiken en niks kopen.
Ik steek mijn neus af en toe in die stapel: een duizelingwekkende verrukkelijke hooigeur.

Morgen een verslag van de vernissage van vanmiddag.