Twee jaar geleden kreeg ik in de korte periode dat ik diep ongelukkig en boos was, dit kookboek voor mijn verjaardag. Ik nam het mee terug naar Amsterdam, zette het in de kast en vergat het. Gisteren zag ik het weer voor het eerst toen ik op zoek was naar een ander boek, ik ben nu al weer vergeten welk.
Dit is dus de vertaling van het Amerikaanse standaardwerk over de Franse keuken, Mastering the Art of French Cooking van Julia Child en die twee andere dames, die wel genoemd worden, maar die naast Child geen gezicht of identiteit hebben, ik typ hun namen dan ook niet over. Julia Child was door die film weer even in de picture, nu horen we er niets meer over.
Ik had gisteren plotseling ontzettend genoeg van die Amsterdamse grachtengordelculishit, toen ik online even een paar discussies las. Culi-shit. Wat zijn de foodtrends van 2011? Wat is hot, wat is not? Warme chocola is hot, als het buiten koud is, wat kan mij dat nu allemaal schelen? Filterkoffie schijnt het weer helemaal te zijn. Geef mij maar een kopje filterkoffie van de FR-buren, opgewarmd in een pannetje melk, of is dat heel erg retro-culisnob? Ik moet jelui zeggen, het interesseert me niks.
Gisteren heb ik een cake gebakken. In welke culi-categorie zou dat vallen? Heel erg camp, denkelijk, net als de gewone omelet van de dag daarvoor. Ik zocht het recept op in bovenstaande bijbel en heb er een bijpassend filmpje van Youtube bijgeplakt.
Nog twee nachtjes slapen en hopen dat het niet te hard sneeuwt onderweg, dan kunnen we weer lekker bloedworst, karbonades en filet mignon van de familie Feyt eten, ja, allemaal varkensvlees. Dat zal wel niet mogen van de culipolitie, of juist weer moeten. Zie je? Het maakt allemaal geen bal uit.
Ik zou bijna het rookspek vergeten. Of maakt me dat de ultieme superculisnob?
