Gisteren mocht E. de Roy van Z. iets zeggen bij Pauw en Witteman, die ik kijk via de live stream op mijn laptop. Als je na het dramatische onderwerp Ha??òti mag klagen over het feit dat je geen baantje kan krijgen, maak je jezelf op z’n minst een beetje belachelijk. Het gesprek verzandde in teveel namen, gesprekken, uitspraken en details, zodat het voor mij alweer duidelijk werd, dat die jongen zichzelf heeft klemgezet en de strijd tegen de RVD en de koningin tot z’n dagtaak heeft gemaakt. Hij heeft helemaal geen tijd voor een baantje.
Ik herken wel de woede, frustratie en de paranoia, want I’ve been there, maar tegelijkertijd weet ik dat je er niet te lang in moet blijven hangen, omdat je leven dan plotseling voorbij blijkt te zijn. Die figuur R. van Z. is verder niet zo interessant.

Met de beelden en verhalen van Ha??òti in mijn hoofd kijk ik weer anders tegen de troep hier op straat aan. Waarom gooien mensen 3 matrassen weg en blijven die in dit gereguleerde land minstens 1 week liggen? En pleurt er dan maar weer een kerstboom bovenop. Ik begrijp het allemaal niet. Het gaat nergens over en het interesseert niemand ene bal.

Stort je geld op Giro 555. En dan maar hopen dat het aankomt en dat het helpt. Niks doen of zeuren over je baantje helpt zeker niet.

Kijk ook BBC, CNN en France 2.
(De Fransen hebben Ha??òti in de 19e eeuw een enorme hoeveelheid geld afgetroggeld in ruil voor hun onafhankelijkheid. Dat was een land van doodarme, voormalige slaven. Later deden de VS, de Britten en de Duitsers mee, met geld van Ha??òti jatten. Lees ik bij Wikipedia. Veel lijkt er verdomme niet te zijn veranderd.)

Hier ligt er nog een: