IJspret op de sloot van de Erasmusweg in Den Haag in 1963 © M. de Korte sr.
Die bomen van mijn vorige stukje waren eigenlijk voor iets heel anders bedoeld. Vroeger, toen we nog op de Erasmusweg in Den Haag woonden, werd de kerstboom op oudejaarsmiddag afgetuigd (in mekaar geslagen lees ik) en naar een of ander veld in de buurt gesleept, waar de fik erin ging. Dat waren mooie evenementen voor ons kinderen, een brandstapel en in het donker naar huis. Er werd nooit, ik herhaal, nooit vuurwerk afgestoken voor 0:00 uur. Later zijn die vuren heel erg uit de hand gelopen, toen het tuig zich ermee ging bemoeien, maar tegen die tijd woonden we allang ergens anders.
Als we met alle kinderen van ons portiek terugliepen en we zagen bij iemand binnen nog een boom in vol ornaat – niemand doet in Nederland immers gordijnen dicht – dan zongen we zo hard mogelijk:
– HEEEeeeeEEE……te melluk en, koude Jan!
En:
– AAAaaaaAAACHT….en negen is, ZEVENTIEN!
op dezelfde wijs.
We lachten ons een deuk en ik voelde wel, dat we eigenlijk iets deden dat niet mocht. Kun je nagaan, hoe onwaarschijnlijk braaf we waren. Als ik zo’n rondslingerende boom zie, zitten die kreten de rest van de week weer in mijn kop.
Een Amsterdamse brandstapel van oudjaar 2009 © Jean-Pierre Jans
