Yeva en ik gingen op deze laatste echte dag boodschappen doen. We namen de toeristische route, iets langer en met smallere weggetjes (en dan maar hopen dat je geen boer op zijn trekker tegenkomt). We kwamen langs een weiland helemaal vol met piepjonge kalfjes met hun moeders, die nog hoorns hadden. Niet dat we ook maar overwogen over het hek te klimmen om ze eens gezellig te aaien, verre van dat! Ze keken al onvriendelijk onze kant uit. Sommigen van de kleintjes hadden nog geen oormerk en de navelstreng hing aan hun buikjes.

Als je – zoals wij – op hout stookt, merk je pas hoe smerig het vroeger geweest moet zijn. Wij moeten hier elke week Grote Schoonmaak houden. Door het stof kun je plots zien dat alle muren onder de spinnewebben zitten. De spinnen ruimen de steektorren op die hier overwinteren. Saar weet niet of ze nu die torren of de spinnen het meest verafschuwt.

Ze is zo trots op haar gepoets in de badkamer/wc dat ze zich voor de deur heeft geinstalleerd als juffrouw van de retirade. Niemand mag er meer in.

De hazelaar naast het pad langs ons huis blijkt helemaal onder de maretak te zitten. Dat kun je in de zomer nauwelijks zien.
Vanavond gaan we even een 2cv bekijken die te koop werd aangeboden op het prikbord van de Intermarch?©. Die eigenaar heet Pele. Zoals de voetballer? Ja, precies, zoals de voetballer.
Morgen weer terug. We willen niet.