Bij het openwerpen van de luiken konden we al meteen vaststellen dat het een schitterende dag zou worden. En dat was ook zo.
Siebe verdween met zijn camera om in de omgeving te fotograferen en ik ging eindelijk de boel in de fik steken. Dat viel niet mee. Alles was zo doorweekt, dat het vuur na vijf minuten weer doofde.
Tenslotte heb ik een wormstekig houten bakje gevuld met benzine en krant en heb toen, net als in de film een spoor van benzine getrokken waar ik mijn lucifertje bijhield. ZWOESJ! KNAL!!!
Kwint en ik schrokken ons het schompes. Het was een Mirage die door de geluidsbarriere ging. Goed getimed! (Jean Pierre gooit er altijd afgewerkte motorolie overheen, dat is niet zo vluchtig. Laat ik dat nu even niet bij de hand hebben.)

De fik ging tenslotte voorspoedig en met de hulp van Yeva heb ik echt alle stapels braam en ander afval weten te verbranden. De as is nu nog zo verschrikkelijk heet dat het op 2 meter afstand nog niet is uit te houden. Een leeg terrein, heerlijk.

Ik hoor de kettingzaag. Siebe heeft een nieuwe hobby: het terrain weer vullen met houtstapels. Ja, zo zijn we niet getrouwd!