In het buurgehucht lag in januari een volkomen verstijfde dode koe, met zijn poten omhoog. Dat zagen we toen we er met de auto langs reden, maar toen we een paar uur later terugkwamen met de digicam, bleek hij (eigenlijk zij) al weer opgeruimd door de anders echt niet zo nette bewoners. Het is daar op dat erf altijd een bende van jewelste. Ze laten alles liggen, maar misschien voeren ze een ander beleid qua dooie beesten, dat zou best eens kunnen.
Wel kregen we gezelschap van de Husky, terwijl zijn baasje aan het gillen was dat hij moest komen en Bess (niet te zien op de foto) hysterisch aan het schreeuwen was dat hij op moest donderen. Hij blijft er altijd ijskoud onder.