Einde verhaal

Sleep ik dat ding bijna 900 kilometer door Europa, zak ik er doorheen! Weg met die ellende. Hij was kennelijk al in ongare staat langs de kant van de weg gezet en heeft tot gisteren de schijn opgehouden.
Ik heb nog een hele stapel troep te verbranden, dat ga ik morgen eens lekker doen. Kan ik die stoel als aanmaakhout gebruiken. We hebben ook nog een zolderverdieping met stro uit de oertijd. Dat zou je kunnen verbranden, maar ik verspreid het over ons landje, dan verdwijnt het vanzelf.

07:25 uur

Ik was vanochtend om 07:15 klaarwakker, dus ik was de pineut qua boodschappen doen. Dat is hier helemaal niet erg met al die hartelijke middenstanders. En je moet geen haast hebben, zoals al eerder gezegd. Bij de slager waar het op zondag meestal heel druk is, was nu ?©?©n mevrouw voor me. Omdat ik nog met mijn hoofd in de hysterische stresskeet van de stad zat, dacht ik, mooi, lekker snel klaar.
Ho, ho, zo gaat dat niet! De mevrouw bestelde een rollade, die daar voor je neus in elkaar wordt gestoken. De slager heeft een rolletje kookgaren boven z’n werkblad hangen en knoopt al kletsend bijzonder behendig zo’n rolladetje in elkaar.
Ik realiseerde me dat ik (gelukkig) niet in Amsterdam was en bestudeerde het proces nauwkeurig, wat ook weer onderdeel van het ontspannen plattelandsleven uitmaakt. Wat een gruwelijk scherpe messen heeft die man toch, die zelfs de plastic folie met gemak doorklieven. Zo bleef ik een tijdje zoet.

Bij de Intermarch?¬© zocht ik me suf naar de karretjes (“Il n’y a plus de caddys?”), want de parkeerplaats ligt op de schop. Wat ze daar nu van plan zijn in deze tijden van crisis? Er verrijst een nieuwe gebouw naast de oude aftandse supermarkt. De dames van de kassa zitten altijd op de tocht bij de automatische deuren, waar ze luidkeels over klagen, als je er iets van zegt.
Toen ik weer buiten stond met mijn spullen, was de omgeving in een dikke mist gehuld, en die is de rest van de dag blijven hangen.

De nieuwe schuur komt weer een beetje tevoorschijn

Gisteravond was de hemel helder en wie kwamen er weer langs? De kraanvogels! We hoorden ze wel, maar zagen ze niet, eindeloze hoeveelheden vlogen over ons huis met smartelijke kreten. Gingen ze noord- of zuidwaarts? Dat zoeken we even op.
Wat ook wel heel heel erg stressloos is, is dat ik hier zomaar kan zijn zonder dat een of andere eikel met veel gezeik, misbaar, hoofdschudden en onwil me schoorvoetend toestemming geeft om een weekje op vakantie te gaan. Wat een intens genot om daarvan af te zijn, zeg. Hoera!