Als ik mijn groentetuintje nader en het is een zonnige dag, fladderen de bruine zandoogjes op van de munt en het komkommerkruid. Ik heb dit jaar bijna alleen deze soort gezien, geen pages, geen dag- of nachtpauwoog, geen atalanta’s, geen distelvlinders, geen vosjes, alleen deze. Een enkel koolwitje, geeltje of blauwtje laat zich wel een keertje zien, merkwaardig, toch?
De rest van de griezeltjes is goed vertegenwoordigd, een vliegend hert dat met de herrie van een Apache-gevechtshelikopter nog net niet verstrikt raakt in mijn kuif en hier en daar een frelon of een taon. De kleine buurkat schijnt vlooien te hebben, die zo nu en dan op de stinkies overstappen, verandering van spijs doet eten, denk ik, maar dankzij de frontline blijft de schade beperkt.

Vliegend hert, waar ik er per ongeluk in het duister op ging staan

Ik zit midden in een ander schrijfgedoe, neen, niet dat, ja dat ook, maar weer iets anders, even een uurtje niet storen.