We gaan even naar Amsterdam, groente gaat mee. Ben ik blij? Neen.
Monthly Archives: August 2009
Verboden te sproeien
Canuculetips
Sinds vandaag hangt er decreet nummer zoveel op het mededelingentableau bij ons in ‘t dorp. Geen zwembaden vullen, geen auto’s wassen, geen automatische sproeiinstallaties, water geven mag alleen nog met een gieter. Voor ons verandert er niets, want dit deed ik allemaal al niet en wel. Dat dit gebod een maand gaat gelden, komt omdat de bronnen uitgedroogd raken.
De vader van JP zei dat het niveau van de fontaine, dat is het stenen reservoir hier beneden, dat gevoed wordt door een aantal bronnetjes, nu 15 cm zakte in niveau nadat hij 1000 liter had opgepompt, in plaats van de gebruikelijke 10 cm. Dat water is voor de koeien, die dat 3x per dag moeten hebben. Gelukkig staan hier nog genoeg bomen op de weilanden waar de diertjes zich ophouden tijdens deze hittegolf, anders zou de dierenbescherming moeten uitrukken. Niet dat dat ooit hier bij ons nodig zou zijn!
Hier krijgen de dieren geen antibiotica of groeihormoon en de stier komt niet uit een rietje, maar staat gezellig met de dames in de wei.
De siertuin na een dagje zonder water
Niet drie keer ruk, maar drie keer sneu, deze tuin. Die ga ik niet meer bewateren, als het volgende week nog niet regent, hebben we gewoon pech. We beginnen volgend jaar weer opnieuw, net zo gemakkelijk.
Ik zit hier onder de waslijn als een Russin aan zee, in mijn ondergoed. Nadeel is dat de hardnekkige vliegen hier heel gemeen bijten. Het zijn toch zo op het oog hele gewone vliegen. Ik krijg de zenuwen van die beesten.
Weet je wat, ik ga er een biertje ingieten. Oh neen, dat raden ze af. Ach, wtf, de boom in.
Watergebrek
De bourg met de watertoren (2006)
Omdat Saar vandaag jarig was, gingen we naar ons restaurantje in de Bourg, waar ook mijn vriendin Lucienne woont, vlak bij de watertoren. Iedereen woont feitelijk vlak bij de watertoren, maar hij valt me alleen op als ik naar haar op weg ben. Die foto hierboven is van begin januari 2006, het origineel bevindt zich in Amsterdam.
De dame van de Loup vroeg of we water hadden. Dat is zo gewoon en vanzelfsprekend, dat we eerst niet begrepen wat ze nu vroeg (“Hebben jullie water?” “Eh, ja.”). De waterdruk bleek zondagmiddag te zijn weggevallen, godzijdank na 15 ao?¬™t, als ze gigantisch omzetten, maar toch erg onhandig als je behalve een restaurant, ook nog een hotel runt. De mensen hadden teveel water getapt, vanwege de nimmer aflatende droogte en hitte. Daar hebben wij niets van gemerkt, dus kennelijk zijn we op een andere watertoren aangesloten. We aten weer heerlijk, binnen, want buiten brandde je het terras af, ondanks de nieuwe rechthoekige parasolinstallatie. De commune probeerde ondertussen met tankauto’s vol water de druk te herstellen.
Ik ging vanochtend na de cadeaus en de slingers nog even maaien, want deze warme dagen beginnen en eindigen heel aangenaam qua temperatuur en dan is het nog wel te doen. Toen ik na de douche dit overhempje van z’n knaapje haalde, vloog er een vleermuis verschrikt naar buiten, die misschien wel de hele ochtend ondersteboven aan het dwarsbalkje van de kleerhanger heeft gehangen. Een leuke variant op de loir.
Vlak voor midi haalde ik de laatste portie melk, room en eieren bij Giraud, die me de eieren zomaar cadeau deed, hartelijk als ze daar zijn. Wat een land en wat een lieve mensen! Ik wil hier nooit meer weg.
Maandag begint het schooljaar weer.
Alweer 2 slachtoffers van zinloos geweld
Gisteren een egel en vandaag deze kleuter, dat is de oogst van Bess van de afgelopen 24 uur.
Het diertje ademde niet meer en krijg nou niks, hij begon zo heftig te schokken, dat ik dacht dat het z’n doodstrijd was en nu doet hij het weer een beetje, gek genoeg. Hij ligt in een bedje van hooi in coma, en zucht met een hoorbaar rateltje. We zouden hem uit zijn lijden moeten helpen, als ik niet bang zou zijn hem meer te laten lijden dan nu. Hij lijkt niet te lijden. Ik zei het, onkundige kantoorwatten zijn we.
Deze dag, die ik voor mezelf heb afgedwongen, is al bijna voorbij. Yeva maakt een rit van twee uur, Siebe brengt en haalt haar en doet ondertussen boodschappen. Ik zat met een deadline die ik alleen maar kon halen, als ik een dag familie-, vakantie- en huishoudenvrij kreeg. En hoera, het is gelukt.
Gisteren was hij een beetje moe, onze stratenmaker en vandaag is het karwei geklaard. Drie extra zakken beton en je hebt wat. Nu moet ik weer net doen alsof ik een goede moeder en huisvrouw ben. Wacht even, ik maak een foto van het eindresultaat, met een briefje voor madame Edith, de facteur, opdat ze niet in het natte beton blijft vastzitten:
Morgen is Saar jarig. Waar zijn de slingers?
Nog warmer
Het is hier om 22:00 nog steeds niet afgekoeld en we zijn er nog niet: woensdag schijnt het helemaal infernal te worden. Dat is geen enkele belemmering voor Siebe om de straatgoot op het heetst van de dag in de volle zon aan te leggen. Is hij wel goed bij zijn hoofd?
Posso scavare una fossa qui? Zoekt het Hoe en Wat er maar op na. Ik laat het nu even afweten, hoor.