Hier zijn ze dan: de wolven
Ik vind agility een van de leukste onderdelen van hondenshows, vooral met hele kleine hondjes, dwergkeesjes en -schnauzertjes bijvoorbeeld. Hup, daar gaan ze, over de hindernissen, scherpe bocht door de slappe tunnel, heel snel het wipje op, met kleine stapjes er weer af, slalom door de flexibele paaltjes, de evenwichtsbalk en racen naar de finish. Als de Crufts is, zit ik tot het einde te kijken. Jammer dat ik geen TV meer heb.
Maar “wolven” door hoepeltjes laten springen op 10 cm hoogte en dat die veel te dikke Duitse herder daar zelfs over struikelt, neen, dat boeide me niet. Lijkt een bastaard Duitse herder op een wolf als je er iemand naast zet met een Russische muts op? Peut-?‚Ñ¢tre, peut-?‚Ñ¢tre, zou de buurvrouw zeggen.
Ach, het was gezellig, we zagen allemaal bekenden, het weer was precies goed en we lachten ons een deuk om de estafette met shetlanders, waarvan hopelijk vandaag later een filmpje, want uploaden duurt immers een halve etmaal.
Dikke nep-Rokko klimt over een paard
Dit paardentroepje met wolven was een beetje sleets en misschien hebben we dit type optreden zo vaak gezien, dat we blas?© zijn geraakt. De combinatie dikke imitatie-Rokko en liggende Andalusier kon ik door de lulligheid niet aanzien.
Gelukkig waren R?©mi en Florence van de partij met alweer een nieuwe hond, een draadhaar tekkel deze keer. Wat was er met die hysterische Cacao gebeurd?
Z’n obsessie voor Ibis, het paard van R?¬©mi had hem de das omgedaan, het leven gekost, om zeep geholpen. Ik heb al vorig jaar verteld hoe fanatiek hij z’n paard bewaakte, zo erg dat je bij het hoevenkrabben moest uitkijken niet door dat monstertje gebeten te worden. Nu was hij plotsklaps overgestoken toen hij Ibis aan de overkant zag lopen, terwijl er net een auto aankwam. Einde Cacao.
De paarden waren prachtig, hoewel ik meer van dikke knollen en eigenwijze shetlandertjes hou. Yeva is in de Andalusiers.
Aanbod van dit jaar
De brocante in Naillat die ochtend was dit jaar een beetje magertjes. Ik was in de verleiding een geruit schort voor mijn verzameling aan te schaffen, maar zag ervan af, want de beschikbare maten waren voor hele dikke dames bedoeld.
– Ik ben gepensioneerd, zei de sympathieke verkoper, ik probeer de laatste restjes te slijten. Voor geen geld, 5 euro, nieuw in de verpakking.
Op het grote plein voor de Mairie dansten 9 mensen inline.
Danstroepje
We zagen meteen wie de pasjes telde en wie het gemakkelijk afging. Yeva en ik moeten uren oefenen voordat we zoiets simpels onder de knie hebben. Andere mensen kunnen het meteen als ze het ?¬©?¬©n keer hebben gezien. Dat moet toch haast wel genetisch bepaald zijn? Als ik hier eenmaal woon, dan meld ik me ook bij zo’n clubje. Vet geinig! Maar liever nog ga ik in een koor zingen.
Kwamen we zowaar gemeenteraadslid Jeannette met brocantesupervisor Monique (van onze commune) tegen, die voor onze bibliotheek boeken zochten. Kunnen ze de incourante boeken op 15 augustus weer in de verkoop gooien, als het bij ons rommelmarkt is. Dat is ook een idee, in de bibliotheek werken, of nog leuker, bij de mensen langs om boeken te brengen. Later, later, over een paar jaar.
Nu bij de buren langs.
