Blauwoog met zijn partner in crime

Sinds maandag werk ik officieel 4 dagen per week, waardoor het leven een beetje meer te verdragen is. Dat klinkt niet al te vrolijk en dat klopt, want dat ben ik niet, omdat daar geen enkele reden voor is.

Ik drijf weer eens over, zoals wijlen mijn moeder altijd zei, geef ik onmiddellijk toe.
Want ik heb nog steeds een heleboel lol met die types waar ik beroepshalve kom, ik eet elke dag heerlijk, mijn buren en de andere 594 bewoners van deze gemeente zijn bijna allemaal hartelijk en van de week was het zo warm, dat ik visioen had van een gele bosgrond bedekt met girolles. Ik kreeg de geur er gratis bij. Wat een mirakel toch, hersens.

Bijl gevonden in de aarde

Zover is het nog niet, vandaag is het ijzig koud en het wordt er volgende week niet beter op, als je het weerbericht gelooft.

Ik pook het fornuis dan ook stevig op en oefen aanmaakhout van bûches hakken met bovenstaande bijl, geslepen door buurman JP, wat ik laatst bij een van mijn favoriete klantjes (een hoofdstuk apart, in alle opzichten) moest doen, houthakken dan, iets dat streng verboden is door de werkgever.
Heel terecht, want als je mishakt en de bijl doorzwiept, splijt je je scheenbeen in plaats van de bûche. Ik doe daar wel meer dingen die niet mogen, maar als je dat verder niet doorlult, is er niks aan de hand.

Zo heb ik daar de losse gordijnrails vastgeschroefd, een aantal planken doorgezaagd met een slagerszaag bestemd voor dode koeien, hekken gerepareerd, telefoondraden doorgetrokken, een keuken geschilderd en de afstandsbediening van de TV, de telefoon en een automatisch aanfliepend schemerlampje weer aan de praat gekregen.
Nee, dat is niet waar, dat heeft niet allemaal op hetzelfde adres plaatsgegrepen. Jammer genoeg, want ik vond het wel goed klinken.

Boterham met kaas

Ik ben weer net zo moe als vorig jaar om dezelfde tijd, bij het opstaan het gevoel van een jetlag van hier tot Tokio, die de hele dag mijn brein verduistert.
De dokteres had last van hetzelfde probleem, toen ik om een vitamineD-recept kwam, want ze zei: doe maar een bloedonderzoek, en vergat vervolgens het vitamineD-gebrek aan te kruisen, waar de wijkverpleegster en ik de volgende dag achterkwamen toen het te laat was. Nu weet ik nog niet of dat de vorige keer heeft geholpen.

Mobiele demontabele omheining met landbouwtouw

In ieder geval kreeg ik natuurlijk meteen een aanvaring met de apotheek, want die wilde me per se niet de hele portie vit D voor 2017 meegeven, maar slechts 1 ampulletje in plaats van 4.
Echt, dat ene ampulletje overhandigen kostte al een rit naar de apotheek, het eindeloos geklop op toetsen, uitprinten van nog meer papier en toen wilde ze er ook nog een plastic zak om doen.
– Mevrouw, zei ik, al verhit door ongeduld, nu moet ik nog drie keer ons mooie land vervuilen met die vieze diesel, u draait nog 3x overbodig papier uit en er moeten nog 3x mensen wachten tot die bureaucratische flauwekul klaar is. Geef me die zooi toch in 1 keer mee!
Ze weigerde: neen, ik mag u maar meegeven voor een maand.
– Dan moet u die ampul voor 2/3 leeg laten lopen, want die is zoals u misschien weet voor een kwartaal.
Ha, ik ben niet voor één gat te vangen en kan me daarbij geweldig opwinden over de serviele houding waar geen enkele logica of redelijkheid inzit. Daar hebben de ondergeschikte ouvriers hier in het algemeen wel meer last van, dat achterlijke onderdanige gehoorzame van:”Cest comme ça”.
– Goed, besloot ik, dan ga ik voortaan naar de andere apotheek, die mij de vorige keer wel alles heeft meegegeven.
Wat waar was.
Voordat ze kon reageren, was ik de deur al uit, die ik jammer genoeg niet kon dichtsmijten omdat het een automatieke was.

Reparatie van v/h France Télécom na een storm, 14/02/2017

Veel zin heeft het niet, je druk maken over niks. Aan de andere kant – ik heb er al vaker over gehad – wordt er ook flink de hand gelicht met de regels.
Bovenstaande oplossing om de telefoonkabel te repareren was leuk, direct nadat die boom erop was gevallen, nu meer dan een maand geleden, maar verder gebeurt er niks, want het werkt en niemand klaagt.
Ik rij en/of loop hier elke dag langs en grinnik. In september vorig jaar had ik op die manier een omheining voor de ganzen gemaakt (zie twee plaatjes hoger) en het voordeel hiervan is, dat je die op die manier makkelijk kunt verplaatsen, verkleinen of vergroten.

Douchegordijn is te lang

In het kader van die vrije maandag heb ik mijn moed verzameld en heb de naaimachine van buurvrouw S. geleend om nu eindelijk het douchegordijn te verkorten, opdat we geen wasknijpers meer nodig hebben. Die we wel nodig hebben, maar elders, wil ik zeggen.

Met diezelfde moed heb ik de ruimte achter de koelkast van spinnenwebben bevrijd en heb de deurtjes opengezet om hem te ontdooien. Moet je natuurlijk wel tegelijkertijd de stekker uit het stopcontact halen, slome. Zie sneeuwlandschap onder.

Vriesvak heeft 24 uur opengestaan

Tenslotte tikte ik gisteren bij de kassa in plaats van mijn pincode het telefoonnummer om te klokken in en keek verbaasd naar het schermpje: onjuiste code.
Zucht. Van die dingen. Aan een stuk door. Ik geef het op. Wachten op de lente dan maar, als de eend weer rijdt.