Moeder snuffelt aan camera, ©Y.Swart
We hadden ze al een paar avonden geleden gespot, toen ze nog wankel achter hun moedertje aan struikelden, maar zondag bleken ze al heel behendig te kunnen klimmen en rennen. Y. heeft er een uurtje mee gespeeld en gisteren hoorde ik van buurman P. dat ze in gezelschap van hun moeder ook bij hem kwamen fourageren, net als Kwint en de andere katten.
Jachtles van moeder, ©Y.Swart
Ze doen hun moeder in alles na en oefenen hun bloeddorst op twee vermoorde merels die nu aan stukken gerukt in de tuin van de Schotten liggen. Wat een niet te verdragen vertederende diertjes! Y. vertelde dat ma ze even alleen liet en na enige tijd terugkwam met een muis: hoera! Ze grijpen overigens elke gelegenheid aan om bij haar te lurken.
– Kijk, zei buurman P. toen hij onderstaande foto zag, je kunt toch aan dit brede koppie zien dat het jongen is. Volgens mij kun je dat beter aan de achterkant zien, dacht ik zelf persoonlijk.
Lekker gegeten, ©Y.Swart
‘s Ochtends waren we naar de brocante in Crozant geweest, die alleszins meeviel. De meeste zijn of piepklein, of worden gedomineerd door professionals die fantasieprijzen vragen en dan is – in dat laatste geval – de lol er al snel af. Hier waren de meeste verkopers gelukkig echte zolderlegers.
Wat ook wel handig was, dat ik een doel had: bocaux. We zagen af en toe enkele losse exemplaren, waar ik even over na wilde denken. Aan het eind van de lange rij kramen, in Crozant centre stond onderstaande sterilisateur.
Toverketel uit Crozant
– Vijf euro inclusief thermometer, zei het vrouwtje desgevraagd.
Ik zocht eigenlijk weckpotten, zo’n ketel kon ik toch gewoon van de buren lenen, vertelde ik. Ik wilde niet te happig klinken. Ach, wat jammer, ze had al talloze bocaux verkocht , maar ze had nog wel iets in de kelder, het wachten was even op haar man die inderdaad met mijn manden verdween en terugkwam met 12 glazen potten, want ze woonden daar, kijk, dat huis.
Ondertussen kletsten we wat, waar we vandaan kwamen, dat die ketel van haar schoonmoeder was geweest, die hem slechts 5 jaar had gebruikt (als nieuw!), terwijl de vader van de NL-familie Van H., die aan de overkant met z’n drie?¬¥n op een bankje toevalligerwijs mijn onderhandelingen volgde, riep: Kijk of-ie niet lek is! Dat was-ie niet, want hij was Als Nieuw!.
Voor 10 euro kreeg ik het hele setje inclusief pan en thermometer, geen geld.
Bocaux
De man nam me na de aankoop nog even terzijde en vroeg hoe dat restaurant nu toch ook weer heette, in de bourg van Saint Sulpice. Dat was de Fontein met Wolven, en ik gaf hem in een moeite de recensie waar hij om vroeg. Mooi, die ook weer een klant bezorgd.
