We hebben het te druk om nog even het computertje aan te zetten. Bovendien worden Saar en ik (Elz) geplaagd door een vervelende koppijn, die in ?©?©n van de hersenhelften knaagt, snerpt en knipt. Wat dat nu weer is?

Enfin, we (de drie dames) zijn toch vandaag naar Mas St. Jean gegaan voor een tochtje te paard. Dat gehucht is hier een eindje verderop de berg op. Met de auto vijf minuten, te voet meer dan een half uur, vanwege klimmen.
Een stel uit Parijs is daar een paardending begonnen. Ze hebben geen stallen, geen binnen- of buitenbak, maar weitjes en een aantal paarden en pony’s die ‘s winters buiten kunnen blijven.
Het was prachtig daar, door het bos, langs een wei waar andere knolletjes ons vrolijk hinnekend begroetten, hier en daar een drafje en na afloop schoonvegen en opruimen.

Op de terugweg kwamen we de koeien van Grand Prat tegen. De boer liep met zijn hondje naast de stier en de koeien liepen braaf de wei in, zonder ingewikkelde versperringen. Dat komt, het zijn geen Limousins, maar een andere soort, niet Charolais, maar wit met vlekken. Heel braaf, dat is zeker.

We hebben verder nog meer doorgeschoten hazelaars verwijderd. En eindelijk komt het uitzicht te voorschijn:

In de verlaten moestuin van de buren ben ik me te buiten gegaan aan de aardbeien die daar donkerrood rijp stonden te zijn. Ik was daar toevallig in de buurt met de motorzeis.