Rondrit door John. Ik zie er hier ook nogal gristelijk uit, allemachtig!

Op de camping bij boer Huntjens in Mechelen was het soort kampeerder afhankelijk van het seizoen. Buiten de schoolvakanties waren het de 65-plussers met caravans, soms zulke krankzinnig grote, dat ze het formaat van een villa hadden, compleet met reuzekleurentelevisie, Amerikaanse koelkast, clubfauteuils en schemerlampen. Je vraagt je af waarom die mensen ?¬?berhaupt op pad gingen.
Na twee keer leuk (met wel veel verantwoorde De Waardtenten) waren er de derde zomer plotseling allemaal gelovigen, met een accent uit Noord- en Oost-Nederland, wat weer door de vakantiespreiding veroorzaakt werd. Zaten we in katholiek Limburg, hoorden we alleen maar zwaar gereformeerd Gronings. Bij onze directe buren was het bovendien elke avond raak qua huilsc?®nes, tjongejonge, wat was toch aan de hand met die kinderen? Jezus bood geen uitkomst. We werden er een beetje zenuwachtig van.

Y. in het zwembad met de gelovigen

Toen een van de buurkinderen jarig was, werden de meisjes uitgenodigd op het feestje.
Er klonken liedjes, Jezus redt, Alleen Bij U Wil Ik Schuilen O Heer, Richt Op Uw Macht O Here Der Heerscharen, Gelijk een Hinde die Naar Waterbeken Smacht Zo Smacht Mijn Hart Naar U O Heer, tot plotseling Berend Botje bezongen werd, die met zijn scheepje uit varen ging. Desgevraagd vertelden de meisjes dat ze om de beurt een lied hadden mogen kiezen. Nog een geluk dat ze niet kozen voor: Ik Heb Jeuk Aan Mijn Neus (2x), Ik Heb Jeuk Aan Mijn Tierelantijntje, een lied dat mijn vader altijd zong onder voorwaarde, dat we dat niet in aanwezigheid van onze moeder zouden zingen. Waarom, dat begrepen we pas veel later. (“Mijn Vader Heeft Mijn Moeder Gepikt En Nu Krijgen We Weer Een Kleintje”)

Mislukt stokbrood bakken bij het kampvuur

Tussendoor gingen we langs onze vriend B. in Maastricht, die door een misselijke ziekte langzaam maar zeker de controle over zijn motoriek aan het kwijtraken was, waardoor hij in een rolstoel zat, niet meer kon schrijven en bijna onverstaanbaar sprak. Hoe hij ons desondanks later in die vakantie toch nog op de camping van Huntjens een bezoek bracht, dat vertel ik de volgende keer.

Wordt dus nog een keer vervolgd.
Eerste deel.